De wekker gaat om kwart voor 4… gaaaaap…. Opstaan, kleren aantrekken en naar buiten toe. Het is nog donker maar de jongeren die in het hostel de hele nacht hebben gekeet zij eindelijk stil. Met nog een duf hoofd lopen we naar de ingang van het Masada terrein. We gaan de berg oplopen om boven op de berg zonsopgang te bekijken…Boven op de berg liggen de ruines van het winterpaleis van Herodus.Iets wat we graag willen zien. We beginnen de trail alleen en boven ons zien we eindelijk al die sterren die je vanwege de licht vervuiling niet meer ziet in Nederland.

Vief heeft mijn headlight zxodat we iets meer kunnen zien want het pad bestaat uit heel veel losse stenen. In principe zou het een wandeling van 40 minuten moeten zijn mar we hebben rekening gehouden met de moeilijkheid vna het pad, onze conditie en Vied d’r voetjes. Vooral die conditie blijkt ons parten te spelen… na 10 minuten wandelen branden mijn kuiten. Achter ons zien we meer lichtjes het pad op lopen. Langzaam worden we ingehaald door de ene na de andere wandelaar.

Achter de bergen in Jordanie begint langzaam het licht te gloren….prachtig ook al is het heiig. Na een lange wandeling en het overbruggen van 350 hoogte meters komen we boven aan. Dan nog een klein stukje omhoog naar de hoogste toren voor het mooiste uitzicht.  Het staat hier vol met mense0n en we leren dat je aan de andere kant de berg ook op kunt en dat die wandeling maar 20 minuten is. Grrrr… Wij waren net zo trots op onze prestatie. Terwijl we uitpuffen en ik op de oude muren van de toren ga zitten begint een Duitse tourguide te spreken. Mooi, kan ik iets van het verhaal meekrijgen. Zijn groep vertrekt naar een ander deel van het paleis.

Dan opeens, de eerste zonnestralen boven de bergen en nog voordat ik twee panorama’s heb kunnen maken is de zon in zijn geheel boven de bergen uit. Het waait hier boven enorm, maar je voelt dat de zon ook verwarmd. We lopen door de ruines en zien opeens een steenbok (of iets wat er op lijkt) voorbij schieten. We hebben hem op foto maar je moet wel goed zoeken. Super gaaf. Nadat we het enorme paleis hebben bekeken gaan we met een reep stevig voedsel zitten en overleggen. Of we blijven boven tot 8 uur en nemen de gondel naar beneden, of we lopen naar beneden (en hoeven dus niet nog 1 uur te wachten). We besluiten het laatste en langzaam verzamelen we de moed om naar beneden te lopen. De jas, sjaal en trui zijn uit en we beginnen aan de afdaling. Er liggen enorm veel losse stenen en zelfs met goede voeten is het moeilijk om je balans te vinden. Vief en ik lopen treetje voor treetje en beginnen onderweg dan maar te zingen.  Het is eigenlijk een heerlijke wandeling als je je niet zo zou hoeven te concentreren op waar je je vermoeide voeten neerzet. Mijn benen trillen van de inspanning.

Als we terug in het hostel zijn is het omkleden en ontbijten.  Dat is het plan maar uiteraard doet de sleutel het niet en moeten we nog meer trappen op en af… we dachten dat we wel klaar waren voor vandaag. De eerste keer dat we buiten de deur ontbijten en het is heerlijk: salade, kaas, brood, ei We hebben enorme behoefte aan proteine en verslinden de aanwezige eieren. We pakken de kaart erbij en besluiten om nog naar Ein Gedi te rijden om te kijken of daar een mooier strand is dan gisteren, en ergens in de middag willen we aan de terugreis beginnnen.

We checken uit en staan nog evne buiten waar we worden omringt door enorme groepen jongeren en hormonen. Grappig om te zien dat tegenwoordig het belangrijk is wie het meeste geluid kan produceren. Een draagbare speaker wint het en de jongens staan erbij te dansen terwijl de meiden op afstand toekijken… ach… pubers 🙂

We rijden naar Ein Gedi, tegenwoordig geen hip kuuroord meer omdat de Dode zee qua waterpeil enorm daalt en het nu net echt meer aan de zee ligt. We rijden terug naar Ein Boqeq en vinden een ander publiek strand waar het water blauw us en we een schaduwplek vinden. Ook al is het pas 10 uur in de ochtend, we zijn fysiek moe en toe aan wat rust. Kortom, tot een uurtje of twee vermaken we ons met onze boeken, de prachtige mannen (allemaal dokters) en het (onbedoeld) meeluisteren van de mense0n om ons heen. Vief spettert er weer lekker op los en is ben volledig verdiept in mijn boek. Ow, nog even een leuk feit: de Dode zee is het laagste punt op aarde… dus we kunnen niet dieper zakken dan dit… kortom, the only way is up.

Na nog een ijsje (voor mij) en een biertje (voor Vief) is het dan tijd om aan de terugweg te beginnen. Onderweg willen we nog het bord van Sodom vinden en een krater bezoeken (omdat dit gisteren niet is gelukt). We mogen niet terugkomen zonder een foto van ons met het bord van Sodom (en het wordt Mount Sodom) dus die dient als eerste afgestreept te worden. We kijken nog steeds op de Dode zee en zien het bord.  Vol in de rem en even stoppen langs de weg om foto’s te maken.

Als we de bergen inrijden zien we bij de afslag het bord voor de krater staan…. tja, dan heb ik dus geen tijd om af te remmen. Een stuk verder zie ik de kans om te keren en we rijden terug… van de hoofdweg af. De weg wordt steeds minder goed en het is ook niet duidelijk hoe ver het is. Na een kwartier willen we bijna opgeven als we een bord zien wat verwijst naar een wandelroute naar de krater. We stappen uit en lopen tot we boven op een heuvel een beter uitzicht hebben. Ugh, we kunnen het einde van het pad niet zien…. en onze knieen en enkels staan niet te juichen bij het idee. Kortom, we geven op, helaas pindakaas!

De rest van de route rijden we redelijk vlot door…. Uiteindelijk doen we er zonder pauzes 4 uur over en als we thuiskomen ben ik dan ook echt kapot. ‘ Mommy’  heet nog een sms gestuurd dat ze eten heeft gemaakt en ze heeft ook al plannen wat we morgen kunnen doen 🙂 Vief en ik zitten er een beetje gelaten bij, onze hoofden zijn uit. Eigenlijk willen we maar 1 ding: douchen, eten en naar bed…. En nu staat Vief af te wassen terwijl ik de dag vastleg en komt er nog een kop thee mijn kant op. Ik schat in dat ik vannacht herlijk slaap, als ik mijn boek niet te spannend vind en daarin blijf hangen. Morgen niet te ver reizen en als het meezit genieten van Poerim en wat fietsen. Nohad heeft alweer een programma samengesteld 🙂