Na een gebroken nacht ( ben je echt moe, kun je niet slapen omdat je lijf denkt dat het middag is) vanmorgen met een wekker opgestaan. Buiten hoorde ik gerommel en ik vind het fijn om te weten dat ze ook bijn mijn kamertje offers brengen om mij een goede dag te wensen. De wierook ruikt in ieder geval heerlijk!

 

Aan de ontbijttafel kreeg ik al snel gezelschap van mijn nieuwe kennis, Jimmy uit Zweden. Hij reist ook alleen en vertrekt morgen richting huis terwijl ik net pas begin. Na een heerlijk ontbijt ( fruit en banana pancakes) pak ik mijn laatste spullen in en maak me klaar voor vertrek. Het plan is om vanmorgen naar het politiebureau te gaan en vanmiddag naar Ubud te rijden. Bij de receptie lever ik mijn brommersleutels in….ik wil een betere voor als ik langer ga rijden en laat ze een taxi bellen.

binnen 5 minuten staat er een taxi met meter voor de deur, en deze si beduidend goedkoper dan de taxi vanacht het vliegveld. Ik ik ga voorin zitten en de vriendelijke man begint direct al te lachen… Een recept voor gezelligheid. Onderweg keuvelen we wat en last hij mij Balinese muziek horen waar we in de file beide op dansen.  Elke zin die hij zegt begint met ‘ maybe’ en verder dan een paar zinnen komen we niet maar ik heb het reuze naar mijn zin.

Een van de dingen die ik nog nodig heb om verder op pad te kunnen gaan is een spin i’m mijn tas goed achterop te kunnen binden.  W rijden langs talloze winkels en vinden er 1 waar we voor 1,25 4 elastieken met haak kopen, prima!

bij het politiebureau is het me niet duidelijk wat ik nu moet doen en waar ik heen moet. Ik vraag de taxichauffeur om te wachten en terwijl ik richting een agent loop parkeert hij de auto… Hij zal wel niet weggaan aangezien ik hem nog niet betaald heb 🙂 .

De eerste agent die ik aanspreek vraagt om mijn paspoort… Hij vraagt of ik balinees of Indonesisch spreek ( nee dus!) . Ik vraag naar een rijbewijs en een andere agent neemt me mee naar een kleine kamer waar een jongen een test doet en een soort van kprinter staat maar met name stapels papier. Hij stelt allemaal vragen over mijn rijbewijs, waar ik verblijf en hoe lang ik blijf en probeert me duidelijk te maken dat hij me vandaag geen les kan geven. Na een beetje gedoe geeft hij aan dat het voor 350.000 ( 23 euro) wel geregeld kan worden. Opeens gaat het heel snel. Terwijl ik stapels papieren invul maakt hij een kopie van mijn paspoort en rijbewijs, daarna betaal ik hem en krijg mijn rijbewijs en paspoort weer. Als een puppy ren ik achter hem aan… Hij zal het wel weten. Zorgvuldig word ik langs alle rijen geloodst. Mijn taxi chauffeur heeft me ook gevonden en spreekt kort in het Indonesisch. Ik voel me wat opgelaten, de locals wachten uren en ik ga van kantoortje naar kantoortje…. Gegevens in de computer invoeren, vingerafdruk afgeven, foto maken ( SMILE!) en weer terug naar het kantoortje… Een kwartier later heb ik mijn officiële Indonesische rijbewijs wat 1 maand geldig is…. Ik jubel.

Blij spring ik terug naar mijn taxichauffeur en de terugweg naar het hotel zingen we weer. Trots laat ik mijn nieuwe rijbewijs zien aan de andere gasten wiens naam ik gisteren nog wist en die nu aan het zwembad aan het uitgaven zijn van een lange nacht stappen. Ook het meisje achter de balie bevestigd dat zij hetzelfde rijbewijs heeft…. Hij is echt. Officieel dus. Succes!

Nu geniet ik van een lunch terwijl ik zometeen een betere brommer wil en dan ga ik op pad naar Ubud!