brommer – My own place on the web

Tag: brommer Page 1 of 2

Zoektocht naar schatten en duiken

On 20 oktober 2014

Blijkbaar begin ik te wennen aan eht vroege opstaan want ver voor de wekker word ik wakker. Ik overweeg even om te gaan hardlopen, loop naar het strand maar besluit dat ik dan teveel om de bootjes heen moet rennen. Vandaag staat er eigenlijk niet veel opo het programma. Richting het noord westen rijden en hopelijk nog duiken.

rond half 9 gaande van start en onderweg halen we nog 3 caches op… Ik begin het ondertussen ok wel leuk te vinden deze wereldwijde speurtocht. De eerste cache ligt ergens midden in een rijstvelden verborgen, de tweede in een restaurant en de derde in een school. Zo zie

: Uitzicht op binnenland

: Strand, nu met meer echte boten

: Schoolkinderen bij de 3 e cache

: Prachtige badkamer met buitendouche

je nog eens wat anders.

Verder is de weg mooi en weinig verkeer, we zijn dus al voor 12 uur op de plaats van bestemming… Naja.. Toen reden we die voorbij. Op de kaart leken er nog dorpjes te zijn maar afgezien van een enorm jungle resort ( we hebben overwogen om een nacht luxe te boeken) is er verder weinig. Dat resort was trouwens hilarisch, het was een jungle resort maar binnen het resort moest je je ongeveer met een auto verplaatsen mij het restaurant te komen, en, zo groot was het. En natuurlijk was er niet een begaanbare weg, anders is het niet authentiek jungle. Voor ons op de brommer was de receptie bereiken al een uitdaging maar toen we de prijzen voor het dagje zagen hebben we maar niet meer naar de prijs van een kamer gevraagd en zijn terug nar de weg gereden.

nog een paar kilometer verder en het bleek dat we in een natuurgebied reden… Het dorpje wat we zichten y-as dus 3 huizen en het backpack gebied waar we eerder doorheen waren gereden was de eindbestemming. We rijden 20 kilometer terug en dat is geen straf, zoals gezegd is het heerlijk en kunnen we flink gas geven. De eerste duikschool die ik zie vraag ik, het idee is dat ik morgen ga duiken en dat we daarna naar kuta rijden. Het lijkt me lekker om nog even 3 nachten op 1 plek te zitten en in kuta nog wat marktjes af te lopen en naar de kapper te gaan.

Helaas zijn de duiken morgen de hele dag, vertrek om 9 huur en terugkomst om 3 uur. Dat biedt te weinig tijd om terug te rijden dus besluit ik om vanmiddag nog even een duik te doen en morgen dan door te rijden naar kuta.

De duiken zijn hier uiteraard 10x duurder dan als ik ze vanuit Lovina beach had geboekt, dat is best wel zuur. Enfin, niets aan te doen.

Nadat we beiden en schattig huisje met prachtige badkamer hebben geboekt (vakantie einde komt in zicht en ik ga mijzelf iets meer luxe gunnen) beginnen we met een lunch en ik spring in mijn bikini om te gaan duiken. De duikschool waar ik mee ga duiken wordt beheerd door een stel uit Slovenië. Ze hebben twee locals in dienst als DM S. Voordat we weggaan voor een lusthuis is het super gezellig en er wordt erg veel gelachen. IK Vindt het een sympathiek stel en dat is natuurlijk belangrijk. Mijn guide, Rafi blikt onderweg naar het strand las 2 maanden zijn open water certificering te hebben en hij si onder de indruk dat hij met een DM gaat duiken.

in het water voel ik me direct weer heerlijk, gewichtloosheid, al het stof van mij af wassen, het prachtige koraal…. THUIS! Ze hebben hier een kunstmatig rif aangelegd, het gaat de goede kant op en er is ene grote diversiteit aan koraal. WAT Ze doen is een raamwerk bouwen van een bepaald soort metaal en dit onder stroom (? Wet ik niet zeker) waardoor het extreem veel plankton aantrekt. Daardoor groeit het koraal het erg snel. Er is dan ook een veelzijdigheid aan koraal. De vissen zij. Iet heel erg bijzonder en ik zie een calamaris.

na het duiken terug naar het huis, even kijken of er een kamer vrij is bij het hostel waar ik eerder was in kuta. Dan hoef ik morgen niet te zoeken. We kiezen iets en ik ga douchen. De badkamer is echt geweldig. Daarna nog even langs het strand maar de sprestaurants in absurd duur.

In het hotel eten we nog iets en ik gun mijzelf een cocktail….oke… 2…. Dus als ik met dubbele tong typ ( meer dan anders). Nadat ons ene Amerikaanse familie die lesgeeft in Jakarta, super. Inspirerend om dit soort levensverhalen te horen…. Nu nog even ontspannen, morgen een lange reis voor de boeg.

Berg op berg af…

By Judica Wondergem

On 19 oktober 2014

In Bali

Gepingel en gepangel… De wekker gaat. Het is kwart over 6 en over een kwartier rijden Alex en ik de binnenlanden in, het was gisteren lekker koel in de ochtend en we willen vandaag flink wat kilometers maken dus vertrekken we vroeg. We rijden een klein stukje terug om daar de weg richting de binnenlanden te pakken. Het is nog rustig en we schieten flink op maar hoe hoger we komen deste kouder het wordt. In de binnenlanden zijn twee grote meren die we willen bekijken. Na een uur rijden ben ik helemaal verkleumd, niet eraan gedacht om een extra shirt mee te nemen ( en die bikini die ik ingepakt hebt die houdt niet echt warm).

De sarong die ik heb meegenomen knoop ik om en met cape rijd ik verder, maar echt warm is het niet. Dan zien we de meren, prachtig zo hoog in de bergen waar ook opeens alles weer groen is. Om h warmer te krijgen bind ik de sarong als jurkje om. In de zon in geef ik minder gas maar ik heb overal kippenvel. Bovenop een bergkam waar de weg overheen loopt zit een klein restaurant en mijn maag heeft behoeft aan ontbijt. Het blijkt van een Fransman te zijn die zelf ook brood bakt en we hebben een ontbijt met magnifiek uitzicht.

De tocht gaat verder, een paar kilometer verder is een cache ( in een restaurant wat gesloten is) die we helaas niet op kunnen halen. We zoeken dan naar een waterval die daar moet zijn en die niet toeristisch is. Het staat met een klein bordje aangegeven en we parkeren de brommers. Voor 5.000 (30cent) entree krijgen we een wandelstok… Het is 247 meter ( ja zo exact is het aangegeven) tot de waterval. De entree. ( bij andere plekken vaak 50.000 of meer) geeft al aan dat het niet toeristisch is.

De waterval zit midden tussen plantages, er wordt hier van alles verbouwd. W lopen naar de waterval die verlaten is en maken een paar foto’s. Iets naar boven staat aangegeven dat je verse koffie van de civetkat uitgepoepte koffiebonen kunt bestellen. Alex besteld koffie ( en krijgt standaard en civetkatpoep koffie om het verschil te proeven) en ik knuffel met een 3 weken oude pup. Koffie blijkt trouwens erg lekker.

de man van wie de woning is vertelt over alles wat hij verbouwd, koffie, cacao, vanille en andere. Noot geweten hoe cacao er eigenlijk uitziet, erg leuk om te zien en het is een prachtige tuin met veel vlinders. Ook het toilet vind ik erg hilarisch, een bamboe hutje met daarin wel een echte wc pot 🙂

We lopen terug en vervolgen de weg, naar de volgende grote weg en dan de verkeerde kant op om nog een cache te halen. Het is ondertussen 12 uur en mijn derrière is niet meer heel erg blij om te rijden. Het landschap is overigens prachtig! W rijden langs rijstvelden en overal is het groen en bloeien planten en bloemen. Na enig zoeken vinden we het restaurant waar de andere cache is. Het is een soort luxe resort met een prachtig uitzicht, maar dan wel in traditionele stijl. Ik ben ondertussen niet helemaal meer in het beste humeur. Het eten is absurd duur maar wel lekker en vol goede moed beginnen we dan aan de terugweg.

Brommer rijden overdag is 1 ding, maar ik rijd niet graag s nachts. We zijn best lang onderweg geweest op de heenweg dus nemen ons voor om een beetje gas te geven terug. Donkere wolken pakken zich boven de bergen samen en als we net 5 minuten onderweg zijn begint het uiteraard keihard te regenen. W stoppen bij het eerste beste winkeltje om te schuilen. Het is droog en we gaan weer verder maar binnen 3 minuten plenst het weer en schuilen we ergens anders.

nu we weer bergaf rijden merk je bijna bij elke hoogtemeter dat eht warmer wordt. Het landschap is schilderachtig, de omgeving is schoner dan in de toeristengebieden en overal worden we nageroepen.

het rijden is mooi maar op de kronkelige tweebaanswegen ook vermoeiend, er rijden veel auto’s en vrachtwagens en deze rijden allemaal langzamer dan de brommers… Krtom, om, heel veel inhalen. Alex rijdt in Oostenrijk al jaren motor en voelt zich prima thuis in het verkeer maar ik moet echt veel ruimte hebben om in te halen. Daarentegen kan ik beide handen gebruiken om te remmen, dus ieder zijn sterke punten.

Voor mijn gevoel vliegen de kilometers voorbij en opeens zijn we onverwacht alweer in Lovina. Mijn humeur is even niet zo goed, Alex gaat nog wat pinnen en ik spring in mijn bikini en neem een duik in het zwembad ( waarom iets boeken met zwembad als je er toch geen gebruik van maakt). Ik lees lekker year in mijn boek en begin de chloorlucht zat te raken dus ga douchen. Voor we gaan eten reinig ik a. Zin wonden nog een keer en via de pin gaan we op zoek naar avondeten.

We vinden ene klein straatstalletje dat eten verkoopt, ik neb geen idee wat maar we bestellen op goed geluk iets, het is een soort versgebakken pannenkoek met daarin een groenten en ei mengsel. ERG vet maar ook goed vullend. Ik droom nog steeds van de ‘ banana pancake’ uit Thailand en probeer dit te bestellen. MET veel handen en voeten werk komen er we eruit. Met het eten naar het strand waar we een bankje neerzetten in het zand om het lekker te verorberen… Het blijkt veel te veel en het overgebleven voedsel voer ik aan varkentje… Terwijl ik haar ook aai. <3

nu terug in het hotel en bekijk ijk me dat ik morgen over een week alweer aan het werk ben… Dat zal wel weer even omschakelen worden. Nu lekker nog even niet aan denken en extra kussens zoeken om op te zitten… Morgen weer op de brommer, nu langs de kust naar het noord westen. Hopelijk nog wat duiken…. En dan woensdag terug richting kuta. Nog even wat toeristen dingen bekijken en op vrijdag vliegen. Opeens lijkt de tijd heel snel te gaan.

Flipperdeflap knor knor miauw

By Judica Wondergem

On 18 oktober 2014

In Bali

Zachtjes wordt er op de deur gekopt, excuse me, excuse me…. Excuseer denk ik. Laat me met rust. Het is half 6 en mijn wekker gaat over een kwartier. De hele nacht heb ik liggen woelen, zo gaat het altijd als ik vroeg op moet. Gisteren om 8 uur kapot maar tot 11 uur niet kunnen slapen. Het bed is goed, de kamer is goed…. Mar er leeft iets boven mijn plafond wat af en to hard rondrent en ik durf niet te bedenken wat het is.

gisteravond nog een beetje gehangen en erachter gekomen dat de enige andere gast die we hebben gezien Nederlandse is ( wat een beetje onhandig was bij het skypen). Daarna op tijd naar bed dus maar nog lang gelezen en gewoeld.

nadat ik snel in wat kleren ben gesprongen loop ik naar buiten om te genieten van de koelte van de ochtend. Er zijn blijkbaar andere gasten want ik zie een oudere gezette vrouw huilend op een bankje zitten en huilen… Geen idee wat ze heeft maar de locals proberen haar te troosten. Alex komt ook zijn kamer uit en we gaan opo pad… Zeker 10 meter tot het strand en dan worden we met 3 anderen in een bootje gezet. Het zijn hele smalle (50 cm) boten die relatief diep zijn (70cm). Als zitting een houten plankje wat naar gelang geschoven kan worden. Niet vecht comfortabel maar wel heel erg slim bedacht.

We varen bijna een uur en zien achter ons de zon boven Bali opkomen. Steeds meer bootjes lijken zich los te maken it de kust….ik wil me niet eens voorstellen hoe het hier in het hoogseizoen moet zijn. W dobberen samen met de andere boortjes rond en opeens zien we een school dolfijnen in de verte boven komen om even lucht te happen. Ik vraag me af waarom ze elke dag rond deze tijd naar dit gebied komen….zal er veel vis zijn?

Een uur lang varen we heen en weer, soms zijn de dolfijnen dichtbij, soms ver weg. Af en toe maakt er een een rare sprong boven het water. Het lijkt wel een kat en muis spel, ze komen ergens boven, alle boten erop sf en dan zijn ze weer weg… Ik vind het wel een leuke gedachte dat ze ons hard uitlachen. Ze worden niet gevoerd, niet gevangen gehouden en het voelt dan ook goed om ze zo met ons te zien spelen.

we varen langzaam terug…. Ik heb ook nog snorkelen geboekt en we stoppen ergens waar ik het water in spring. De rest heeft niet geboekt en dus dobber ik in mijn eentje rond. Het is best mooi en ik zie een grote boxfish in kleuren die ik nog niet eerder gezien heb. Ze hebben ook koraal ‘ geplant’. Dan hebben ze een stukje in een houder op de bodem geplaatst in de hoop dat dat verder groeit. Het ziet eruit alsof iemand een bloempot lukraak heeft neergezet.

we loen een klein stukje langs het strand om te kijken wat er verder allemaal is, ik zie een heel lief hangbuikzwijntje welke gewoon gaat liggen om geaaid te worden. Zo schattig en lief. Varkentje…. Het knort en wroet tegen mijn been aan… Later als ik groot ben… Wil ik er ook een

Nadat we terugzien gekomen wordt het tijd voor boor ontbijt. In het hotel is het best duur en ook al proberen ze ons over te halen tem 15% korting gaan we toch bij de buren eten. Tijdens het ontbijt bedenken we wat we vandaag gaan doen… ERG weinig schat ik in. Alex wil nog twee caches in de buurt halen en ik wil eigenlijk eens een dag niets doen, maar ja, alleen hangen vind ik ook stom.

voordat we op pad kunnen moet ik tanken, en uiteraard blijkt de stroom uit te zijn gevallen waardoor het tankstation niet werkt. Gelukkig kun je tegen een iets hogeren prijs ,ook overal langs de weg wodka flessen met bezine kopen 😉

we spreken af uiterlijk om 14:00 terug te zijn zodat Alex het verband eraf kan halen en zijn wonden kan laten drogen. Eerst halen we de twee caches, best wel leuk zo een zoektocht, het blijkt best een uitdaging om de exacte locatie te vinden. Daarna mag ik zeggen wat we gaan doen en ik stel voor een stukje verder langs de zee even een drankje te doen en dan terug te gaan.

We vinden een leuk plekje en er komen oude vrouwtjes aan die ons van alles proberen te verkopen, ze spreken Duits, Nederlands… IK Blijf me verbazen. Uiteindelijk zwicht ik en koop een heel mooi doek, Alex neemt er drie mee. Ondertussen heb ik alweer een goede band opgebouwd met de lokale fauna. Twee schattige katjes draaien om mijn benen en snorren…. AH toe… MAG ik ze meenemen?

vandaag is overigens de dag waarin metaal en machines geëerd moeten worden. Iedereen heeft zijn brommers en auto’s gewassen en deze worden versierd en er wordenoffers gebracht. Ook een interessante manier om geluk af te dwingen.

we bestellen toch nog iets lekker te eten en rijden dan terug naar het hotel. Tijd om Alex te martelen… Alle verband gaat eraf en aan mij de vraag of ik zijn wonden wil reinigen, ik trek handschoentjes aan en hij is erg verbaasd dat ik het niet vies vind. Ach ja, het moet gebeuren. DE rest van de middag is dan tijd om te ontspannen… Zo zit ik al twee uur op een stoel en vermaak me met mijn boek, een beetje praten, kaarten spelen met een lief klein Indonesisch jongetje en het drinken vers ananas sap.

geen slechte dag. Morgen is het idee om wee heel vroeg op te staan en de koelte te gebruiken als we de binnenlanden inrijden. Dan wat dingen bezoeken, wat caches halen en via een warmwaterbron die iets minder toeristisch is weer terug. Een leuk plan dus.

Na 2 uur frustratie geef ik het op. De rest van de foto’s wil niet meewerken en zijn te zien op Facebook. Het blijft tenslotte vakantie.

Bubbels en kwallen

By Judica Wondergem

On 15 oktober 2014

In Bali

: Prachtige uitzichten

: De weg is heerlijk rustig en glooit

: Overal waar ik stop stopt er een local en vraag waar ik naartoe ga

: Strand ligt vol met bootjes

: Weer zonsondergang, maar strand nu op oosten.

: Heerlijke nasi goreng met kipsatay. Echte!

: Na azijn zijn de bultjes op mijn kuit al minder (en benen worden al bruin!)

Net voor de wekker word ik wakker, daadwerkelijk een vroege ochtend maar de ontbijttafel zit al gezellig vol. De lokale dame snelt al toe om te vragen wat ik wil, standaard is vers fruit en ik bestel scrambled eggs die ontzettend lekker zijn. Nog een toast met zelfgemaakte ananas jam en het wordt tijd om te vertrekken.

Vandaag gaat de reis naar Amed, wat is aanbevolen door een Nederlandse duiker die in Candidasa een duikschool heeft. Ik ga de kustroute nemen, iets wat volgens de (sterk verouderde) reisboeken een avontuur zal worden. Overigens heb ik rondgevraagd en blijkt de weg tegenwoordig hartstikke goed begaanbaar.

de grote plaatsen staan goed aangegeven, maar als je dus via kleine dorpjes op B wegen wilt rijden is het soms even zoeken. Gelukkig is er altijd iemand om de weg te wijzen en was ik zo op de juiste weg. Het rijden was weer heerlijk, het leven speelt zich hier op straat af en als je. Langsrijdt zie je de meest banale dingen….veel meer mannen in sarong met ook een geknoopte doek op het hoofd, kippen die een haan wegjagen, een man zonder benen die over straat kruipt, een (schoon?) moeder die haar dochter op haar kop geeft, vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, hele gezinnen op de brommer en jongelui die stoer doen en ook hangen op hun ‘ bebek’ ( betekent eend maar staat voor brommer).

na een prachtige rit met de meest geweldige uitzichten kom ik rond 11 uur aan in Amed. Ik informeer naar duiken en besluit om in de middag 1 duik te doen en daarna nog door te rijden naar Tulamben waar een schipwrak ligt waar je naar kunt duiken.

De duikers zijn niet niet terug van de ochtend dus ik kan oas om 2 uur duiken. Tot die tijd mag ik vinnen (flippers) lenen en snorkelen. Vol goede moed kleed ik me om en loop naar het strand. Dit staat vol met lokale boten, hele smalle boten met aan beide kanten eenlingen odat hij niet om kan kiepen.

In het water vind ik al snel het koraalrif en geniet van de vissen. Na een uurtje zwem ik terug naar het strand en opeens voel ik overal kleine prikjes maar ik zie niets. Ik schiet in de paniek, verlies een vin en ga staan. ( even voor de duidelijkheid, ik ben een watermens en paniek in water is mij nog nooit eerder voorgekomen). Ik denk direct aan kwallen maar zie dus niets, als ik aan wal ben blijft het prikken, overal… En dan zie ik een klein blauw draadje met bolletjes…. Dus inderdaad een draad van een kwal .

Met tranen in mijn ogen loop ik naar de duikschool ( eerst iets aandoen, anders is het ongepast) en hoop dat ze azijn hebben. Gelukkig hebben ze dat en de meest brandende plekken op kuit en in lies kan ik afspoelen. Toch blijft het prikken en ik vind nog 2 draden. Ondertussen is alle zin mij vergaan en blijf ik overal prikken voelen…

de duikgroep komt terug en het wordt weer tijd om het water in te gaan. Ik ga alleen met een andere DM (DiveMaster). We varen op een van die bootjes uit en springen het water in. Onr. Water denk ik waterplanten te zien maar als ik dichterbij komdpzie ik dat het allemaal alen zijn die ijs het zand steken. Als we dichterbij komen kruipen ze langzaam terug in hun holletje en achter ons komen ze weer omhoog. Dat heb ik nog niet eerder gezien en ik ben blij.

Het is even wennen, blijkbaar ben ik nog niet kalm want voor mijn gevoel gaat mijn lucht erg snel op. Het is een driftduik….. Eigenlijk hoef je niet te zwemmen want je drijft lang het rif. De meest geweldige vissen komen langs, sommige bekend, sommige nieuw. Zo heb ik vaker barracuda’s gezien maar niet even groot als ik. Ook vinden we onder een tafelkoraal een kleine reefshark. Schattig!

ook zie ik een pigmee zeepaardjes ( halve cm groot ongeveer!) en een hele lieve en eigenwijze baby trompetvis die op mijn hand blijft zweven. Hij is bijna doorzichtig en zo kwetsbaar. Ik was bijna vergeten hoe mooi de onderwaterwereld is en vind het dan ook jammer dat ik geen camera heb die diep meekan. Uiteindelijk duiken we 76 minuten met een Max diepte van 30m. Ik heb meer lucht over dan mijn gids… Dat voelt goed. W zijn helemaal teruggedreven naar ons eigen strand.

Na een korte douche ( weer voel ik het overal kriebelen) spring ik op mijn brommer. Tulamben is niet ver en een mede reisgenoot van gisteren heeft daar iets geboekt voor een acceptabele Prijs dus ik ga kijken of ik die plek kan vinden.

Ik rijd flink door en zie hier en daar al duik ressorts opduiken. Er is hier nooit zo goed duidelijk wat het centrum van het dorp os en zo ben ik letterlijk 6 X heen en weer gereden. Ik zag verder ook geen blanke mensen en geen backpack vibe….shit! Voor het donker wil ik van de weg af zijn en dat begint hier al om half 6 met schemering. Ik kijk nog een keer op de kaart (helpt niet) en rijd dan maar weer terug. Daar vraag ik het en men geeft aan dat ik te ver ben en dat het 2 km terug zit. Ik vind het en check in… Het dilemma is met of zonder warme douche…. Tot nu toe vond ik de hitte vervelend en aangezien ik verbrand ben kan ik me niet voorstellen datlk er vandaag opeens behoefte aan krijg.

Ik krijg kamer 0, snel loop ik langs de duikschool en morgen ga ik 2 duiken maken naar het wrak ‘ the liberty’. Wat hier voor de kust is gezonken in de tweede Wereldoorlog. IK mag zelf mijn tijd kiezen en vind om 10 uur vertrekken heerlijk klinken. Ik blijf dus 2 nachten hier, ook even fijn naelke dag weer alles inpakken.

bij het restaurant tref ik Alex, die ook geïnstalleerd is en baalt van het ontbreken van de warme douche. Hij gaat ui eten met vrienden uit Oostenrijk, of ik mee wil ( Alex en ik hebben gisteravond de meest uitgebreide gesprekken gehad over van alles en we zijn nu buddies). Ik bedankt…. Het was een volle dag en ik moet ook mijn blog nog schrijven. Dus zit ik nu in een leuk restaurantje en heb net nasi goreng met kip verorberd.

gisteravond heeft het voor het eerst in lange tijd een beetje geregend… Het eiland is aan deze kant helemaal dor en geel. Maar morgen gelukkig weer onder water!

Cultuur, strand en veel lekker eten!

By Judica Wondergem

On 14 oktober 2014

In Bali

: Om onder te dansen

: Nog meer deuren

: Prachtige deuren!

: Houtsnijkunst!

: Believe kunst zijn lange schilderingen die in huis hingen

: Muziekinstrumenten

: Mooie bloem!

: Lunch wordt bereid

: Soep en eieren en kip in 1 pan en toch gescheiden

: Lunch aan het strand

: We zitten aan de andere kant van de werken, dus ondersteboven.

: Mijn huisje voor de nacht

: Kijk…met zeezicht

: Schoolmeisjes

: Voetbalveldje

: Tempel in rimboe

: Tempelbewaarder

: Jungle

: Onderweg 2

: Onderweg 1

: Ontbijt!

Mijn biologische klok( of is dat een andere?) s nog steeds niet echt gewend aan het nieuwe ritme. Tot een uur of 2 was ik vannacht op ( bedankt aan iedereen die me via de app gezelschap hield!). Er kwamen vooral veel bezorgde vragen over de beet van de aap. Om jullie ven gerust te stellen, het beestje heeft zijn tanden amper in mij laten zinken… Er was geen bloed, ik heb het schoongemaakt en mijn hand zit er nog aan en lijkt niet ontstoken!

De accu van mijn telefoon was blijkbaar niet zo betrouwbaar en vanmorgen was er dan ook geen wekker. Om half 10 werd ik wakker van bouwvakkers die stenen aan het hakken waren, ik draaide me om in de veronderstelling dat het nog vroeg was en na een tijdje wilde ik de tijd checken en. Bleek mijn accu dus leeg. ben snel onder de douche gesprongen. Nog voordat ik de deuren van mijn kamer open kon doen hoorde ik al een vriendelijk ‘ excuses me’ . Mij werd gevraagd of ik ontbijt wilde en binnen enkele minuten kon ik op mijn balkon genieten van heerlijk vers fruit, gebakken brood met honing en een lekker kopje thee. Toch wel echt genieten!

Vanwege het verslapen spring ik snel op mijn brommer… Ht plan is naar Candidasa te rijden en onderweg nog even hier en daar te stoppen. Hopelijk morgen duiken. Ik kijk even naar de kaart (zo blij dat ik goed kaart kan lezen!!!) en ga op pad. Met richtingsgevoel en een glimlach kom je ver op Bali.

Heb wel besloten om vandaag niet alleen op de hoofdweg te rijden want ik wil iets meer vande omgeving en het leven hier zien. Rond een uurtje of half 11 rijd ik weg en het gaat me veel te snel. De wegen zijn goed en ondertussen draait de teller ook al richting 70 km oer uur. Het is rustig en ik haal eindelijk andere weggebruikers in.

Ik neem een zijweg en rijd door de oude straatjes met nog oude huizen en hier en daar een tempel. Bij een tempel stop ik voor een korte pauze. Het is heel stil hier en ik hoor de geluiden van de natuur. Heerlijk, dit plekje is vast nog geen toerist geweest…. Onderweg terug naar de hoofdweg gaat er net een school uit, de kinderen kijken verbaasd en zwaaien naar me… Ook later wordt er nog vraag een vrolijk ‘ hello’ mij achterna geroepen.

Vandaag maar weer de neongele hoes om mijn tas gedaan, val ik in ieder geval op in het verkeer. De reis verloopt goed, eindelijk met te snel… Ik zie eindelijk rijstvelden maar er wordt niet veel gewerkt. Zal wel geen oogst of plant tijd zijn maar de voeden blijven prachtig, de weg loop omhoog en omlaag afhankelijk van of ik richting zee of binnenland rijd.

Na een tijdje zie ik een museum en besluit hier te stoppen en te kijken, is een museum van oud Balinese schilderkunst en ik het gastenboek zie ik dat er heel weinig toeristen komen. Een Balinese kunstenaar heeft met de verkoop van zijn schilderijen dit museum op kunnen bouwen. De kunst is indrukwekkend! Vooral de deuren vind ik prachtig met hun houtsnijwerk en kleuren. Ik heb ene prive gids en kan honderduit vragen stellen oVer de oude en moderne kunst. Prachtig!

Ook nu weer honderden indrukken, teveel om op te noemen en te onthouden, maar heerlijk om mee te maken. Na weer een uurtje rijden zie ik het strand en bij het eerst beste tentje besluit ik t stoppen voor een lokale lunch…. Een soort van soep met noodles, ei en vlees. O het moment dat ik ga zitten word ik al aangesproken… D meest voorkomende vraag hier is en blijft.. ‘ where are you going ?’. De bevolking is hier zo vriendelijk, ze lachen altijd en ik ben ook nog niet opgelicht…. Natuurlijk rekenen ze een hogere prijs voor mij als blanke maar dat vind ik ook echt normaal.

Vlak tsarina kom ik aan in candidasa. Ik zie ergens duiken en stop, kijk naar de info en vraag of ze ook een kamer hebben…. Het blijkt een resort voor 75$ per nacht… Slik… Iets boven mijn budget. Ik rijd verder tot ik een homestay zie en heb nu een heerlijk klein huisje met (als ik op mijn tenen sta) uitzicht op de zee. Na een korte douche doe ik een rondje langs de verschillende duikcentra. De duik met de manta s waar ik naar uitkeek is absurd duur omdat het nog erg ver weg is. Een beetje teleurgesteld ga ik terug, had ik dit geweten dan was ik doorgereden. Niets aan te doen… Ik bereken nog een keer kritisch mijn budget…. E is ruimte voor duiken maar $150 voor twee duiken gaat mij te ver. BIJ Een van de duikcentra is een Nederlander die mij adviseert om door te rijden naar Amed en daar te gaan duiken… De kamer is echter al geboekt dus vanavond blijf ik hier.

nu zit ik aan een wiebelend plastic tafeltje waar een enthousiaste Oostenrijker vertelt over zijn reis tot nu toe ( Hmmm…volgend jaar Lombok?) en kak ik in na een heerlijke burger. Om 6 uur zouden we gratis bier krijgen, dus ik braaf op tijd… Blijkt dat alleen diegene die op een stoel zit waar op de onderkant ‘free beer’ op staat een gratis biertje krijgt. Helaas staat er onder mijn

Ik ben elke avond uren bezig om die stomme foto’s bij de berichten te voegen, dus vergeef me als ze ergens dwars door de tekst komen of niet op volgorde staan… Ze moeten van de telefoon via facebook naar de ipad en dan naar de site…zucht.