Zachtjes wordt er op de deur gekopt, excuse me, excuse me…. Excuseer denk ik. Laat me met rust. Het is half 6 en mijn wekker gaat over een kwartier. De hele nacht heb ik liggen woelen, zo gaat het altijd als ik vroeg op moet. Gisteren om 8 uur kapot maar tot 11 uur niet kunnen slapen. Het bed is goed, de kamer is goed…. Mar er leeft iets boven mijn plafond wat af en to hard rondrent en ik durf niet te bedenken wat het is.
gisteravond nog een beetje gehangen en erachter gekomen dat de enige andere gast die we hebben gezien Nederlandse is ( wat een beetje onhandig was bij het skypen). Daarna op tijd naar bed dus maar nog lang gelezen en gewoeld.
nadat ik snel in wat kleren ben gesprongen loop ik naar buiten om te genieten van de koelte van de ochtend. Er zijn blijkbaar andere gasten want ik zie een oudere gezette vrouw huilend op een bankje zitten en huilen… Geen idee wat ze heeft maar de locals proberen haar te troosten. Alex komt ook zijn kamer uit en we gaan opo pad… Zeker 10 meter tot het strand en dan worden we met 3 anderen in een bootje gezet. Het zijn hele smalle (50 cm) boten die relatief diep zijn (70cm). Als zitting een houten plankje wat naar gelang geschoven kan worden. Niet vecht comfortabel maar wel heel erg slim bedacht.
We varen bijna een uur en zien achter ons de zon boven Bali opkomen. Steeds meer bootjes lijken zich los te maken it de kust….ik wil me niet eens voorstellen hoe het hier in het hoogseizoen moet zijn. W dobberen samen met de andere boortjes rond en opeens zien we een school dolfijnen in de verte boven komen om even lucht te happen. Ik vraag me af waarom ze elke dag rond deze tijd naar dit gebied komen….zal er veel vis zijn?
Een uur lang varen we heen en weer, soms zijn de dolfijnen dichtbij, soms ver weg. Af en toe maakt er een een rare sprong boven het water. Het lijkt wel een kat en muis spel, ze komen ergens boven, alle boten erop sf en dan zijn ze weer weg… Ik vind het wel een leuke gedachte dat ze ons hard uitlachen. Ze worden niet gevoerd, niet gevangen gehouden en het voelt dan ook goed om ze zo met ons te zien spelen.
we varen langzaam terug…. Ik heb ook nog snorkelen geboekt en we stoppen ergens waar ik het water in spring. De rest heeft niet geboekt en dus dobber ik in mijn eentje rond. Het is best mooi en ik zie een grote boxfish in kleuren die ik nog niet eerder gezien heb. Ze hebben ook koraal ‘ geplant’. Dan hebben ze een stukje in een houder op de bodem geplaatst in de hoop dat dat verder groeit. Het ziet eruit alsof iemand een bloempot lukraak heeft neergezet.
we loen een klein stukje langs het strand om te kijken wat er verder allemaal is, ik zie een heel lief hangbuikzwijntje welke gewoon gaat liggen om geaaid te worden. Zo schattig en lief. Varkentje…. Het knort en wroet tegen mijn been aan… Later als ik groot ben… Wil ik er ook een
Nadat we terugzien gekomen wordt het tijd voor boor ontbijt. In het hotel is het best duur en ook al proberen ze ons over te halen tem 15% korting gaan we toch bij de buren eten. Tijdens het ontbijt bedenken we wat we vandaag gaan doen… ERG weinig schat ik in. Alex wil nog twee caches in de buurt halen en ik wil eigenlijk eens een dag niets doen, maar ja, alleen hangen vind ik ook stom.
voordat we op pad kunnen moet ik tanken, en uiteraard blijkt de stroom uit te zijn gevallen waardoor het tankstation niet werkt. Gelukkig kun je tegen een iets hogeren prijs ,ook overal langs de weg wodka flessen met bezine kopen 😉
we spreken af uiterlijk om 14:00 terug te zijn zodat Alex het verband eraf kan halen en zijn wonden kan laten drogen. Eerst halen we de twee caches, best wel leuk zo een zoektocht, het blijkt best een uitdaging om de exacte locatie te vinden. Daarna mag ik zeggen wat we gaan doen en ik stel voor een stukje verder langs de zee even een drankje te doen en dan terug te gaan.
We vinden een leuk plekje en er komen oude vrouwtjes aan die ons van alles proberen te verkopen, ze spreken Duits, Nederlands… IK Blijf me verbazen. Uiteindelijk zwicht ik en koop een heel mooi doek, Alex neemt er drie mee. Ondertussen heb ik alweer een goede band opgebouwd met de lokale fauna. Twee schattige katjes draaien om mijn benen en snorren…. AH toe… MAG ik ze meenemen?
vandaag is overigens de dag waarin metaal en machines geëerd moeten worden. Iedereen heeft zijn brommers en auto’s gewassen en deze worden versierd en er wordenoffers gebracht. Ook een interessante manier om geluk af te dwingen.
we bestellen toch nog iets lekker te eten en rijden dan terug naar het hotel. Tijd om Alex te martelen… Alle verband gaat eraf en aan mij de vraag of ik zijn wonden wil reinigen, ik trek handschoentjes aan en hij is erg verbaasd dat ik het niet vies vind. Ach ja, het moet gebeuren. DE rest van de middag is dan tijd om te ontspannen… Zo zit ik al twee uur op een stoel en vermaak me met mijn boek, een beetje praten, kaarten spelen met een lief klein Indonesisch jongetje en het drinken vers ananas sap.
geen slechte dag. Morgen is het idee om wee heel vroeg op te staan en de koelte te gebruiken als we de binnenlanden inrijden. Dan wat dingen bezoeken, wat caches halen en via een warmwaterbron die iets minder toeristisch is weer terug. Een leuk plan dus.
Na 2 uur frustratie geef ik het op. De rest van de foto’s wil niet meewerken en zijn te zien op Facebook. Het blijft tenslotte vakantie.
