Gepingel en gepangel… De wekker gaat. Het is kwart over 6 en over een kwartier rijden Alex en ik de binnenlanden in, het was gisteren lekker koel in de ochtend en we willen vandaag flink wat kilometers maken dus vertrekken we vroeg. We rijden een klein stukje terug om daar de weg richting de binnenlanden te pakken. Het is nog rustig en we schieten flink op maar hoe hoger we komen deste kouder het wordt. In de binnenlanden zijn twee grote meren die we willen bekijken. Na een uur rijden ben ik helemaal verkleumd, niet eraan gedacht om een extra shirt mee te nemen ( en die bikini die ik ingepakt hebt die houdt niet echt warm).

De sarong die ik heb meegenomen knoop ik om en met cape rijd ik verder, maar echt warm is het niet. Dan zien we de meren, prachtig zo hoog in de bergen waar ook opeens alles weer groen is. Om h warmer te krijgen bind ik de sarong  als jurkje om. In de zon in geef ik minder gas maar ik heb overal kippenvel. Bovenop een bergkam waar de weg overheen loopt zit een klein restaurant en mijn maag heeft behoeft aan ontbijt. Het blijkt van een Fransman te zijn die zelf ook brood bakt en we hebben een ontbijt met magnifiek uitzicht.

De tocht gaat verder, een paar kilometer verder is een cache ( in een restaurant wat gesloten is) die we helaas niet op kunnen halen.  We zoeken dan naar een waterval die daar moet zijn en die niet toeristisch is. Het staat met een klein bordje aangegeven en we parkeren de brommers. Voor 5.000 (30cent) entree krijgen we een wandelstok… Het is 247 meter ( ja zo exact is het aangegeven) tot de waterval. De entree. ( bij andere plekken vaak 50.000 of meer) geeft al aan dat het niet toeristisch is.

De waterval zit midden tussen plantages, er wordt hier van alles verbouwd. W lopen naar de waterval die verlaten is en maken een paar foto’s. Iets naar boven staat aangegeven dat je verse koffie van de civetkat uitgepoepte koffiebonen kunt bestellen. Alex besteld koffie ( en krijgt standaard en civetkatpoep koffie om het verschil te proeven) en ik knuffel met een 3 weken oude pup. Koffie blijkt trouwens erg lekker.

de man van wie de woning is vertelt over alles wat hij verbouwd, koffie, cacao, vanille en andere. Noot geweten hoe cacao er eigenlijk uitziet, erg leuk om te zien en het is een prachtige tuin met veel vlinders. Ook het toilet vind ik erg hilarisch, een bamboe hutje met daarin wel een echte wc pot 🙂

We lopen terug en vervolgen de weg, naar de volgende grote weg en dan de verkeerde kant op om nog een cache te halen. Het is ondertussen 12 uur en mijn derrière is niet meer heel erg blij om te rijden. Het landschap is overigens prachtig! W rijden langs rijstvelden en overal is het groen en bloeien planten en bloemen. Na enig zoeken vinden we het restaurant waar de andere cache is. Het is een soort luxe resort met een prachtig uitzicht, maar dan wel in traditionele stijl. Ik ben ondertussen niet helemaal meer in het beste humeur. Het eten is absurd duur maar wel lekker en vol goede moed beginnen we dan aan de terugweg.

Brommer rijden overdag is 1 ding, maar ik rijd niet graag s nachts. We zijn best lang onderweg geweest op de heenweg dus nemen ons voor om een beetje gas te geven terug. Donkere wolken pakken zich boven de bergen samen en als we net 5 minuten onderweg zijn begint het uiteraard keihard te regenen. W stoppen bij het eerste beste winkeltje om te schuilen.  Het is droog en we gaan weer verder maar binnen 3 minuten plenst het weer en schuilen we ergens anders.

nu we weer bergaf rijden merk je bijna bij elke hoogtemeter dat eht warmer wordt. Het landschap is schilderachtig, de omgeving is schoner dan in de toeristengebieden en overal worden we nageroepen.

het rijden is mooi maar op de kronkelige tweebaanswegen ook vermoeiend, er rijden veel auto’s en vrachtwagens en deze rijden allemaal langzamer dan de brommers… Krtom, om, heel veel inhalen. Alex rijdt in Oostenrijk al jaren motor en voelt zich prima thuis in het verkeer maar ik moet echt veel ruimte hebben om in te halen. Daarentegen kan ik beide handen gebruiken om te remmen, dus ieder zijn sterke punten.

Voor mijn gevoel vliegen de kilometers voorbij en opeens zijn we onverwacht alweer in Lovina. Mijn humeur is even niet zo goed, Alex gaat nog wat pinnen en ik spring in mijn bikini en neem een duik in het zwembad ( waarom iets boeken met zwembad als je er toch geen gebruik van maakt). Ik lees lekker year in mijn boek en begin de chloorlucht zat te raken dus ga douchen. Voor we gaan eten reinig ik a. Zin wonden nog een keer en via de pin gaan we op zoek naar avondeten.

We vinden ene klein straatstalletje dat eten verkoopt, ik neb geen idee wat maar we bestellen op goed geluk iets, het is een soort versgebakken pannenkoek met daarin een groenten en ei mengsel. ERG vet maar ook goed vullend. Ik droom nog steeds van de ‘ banana pancake’ uit Thailand en probeer dit te bestellen. MET veel handen en voeten werk komen er we eruit. Met het eten naar het strand waar we een bankje neerzetten in het zand om het lekker te verorberen… Het blijkt veel te veel en het overgebleven voedsel voer ik aan varkentje… Terwijl ik haar ook aai. <3

nu terug in het hotel en bekijk ijk me dat ik morgen over een week alweer aan het werk ben… Dat zal wel weer even omschakelen worden. Nu lekker nog even niet aan denken en extra kussens zoeken om op te zitten… Morgen weer op de brommer, nu langs de kust naar het noord westen. Hopelijk nog wat duiken…. En dan woensdag terug richting kuta. Nog even wat toeristen dingen bekijken en op vrijdag vliegen. Opeens lijkt de tijd heel snel te gaan.