We hwbben heerlijk geslapen, een dikke deken, keole kamer en vooral de warme douche hebben voor Wim het verschil gemaakt. We starten rustig op en springen dan samen op 1 brommer. Op naar het zuiden, naar  de tempel van Uluwatu en een strandje.

[huge_it_gallery id=”22″]

Helaas begint de route met snelweg en het is wederom een crime. Wim rijdt en de brommers die we nu hebben hebben een stuk meer power, maar het blijft wel spannend want ze zijn ook wat zwaarder. Als we aankomen bij Uluwatu is het al best druk. We knopen beide een sarong om en bewandelen het tempelcomplex. De uitzichten op de zee en rotsen zijn fenomenaal, maar het is lasit gom te begrijpen hoe het complex is opgebouwd en wat de betekenis is.

Na de tempel stoppen we bij ene tentje die luwak koffie heeft. Je weet wel, koffie gemaakt vna bonen die eerst het hele verteringssysteem van een civetkat van binnen hebben gezien. Ik drink geen koffie maar er waren ook heel veel theesoorten te proeven. Helaas allemaal met een flinke dosis suiker… maar toch interessant.

We rijden door en zien alweer wat strandjes opdoemen. Wim heeft last van zijn buik maar toch parkeren we de brommer en lopen naar het strand. Het is er drukk, er is een entree voor het strand en hoewel er mooie tredes zijn moet je tussen twee rotswanden door lopen. En dan kan eigenlijk maar met 1 persoon tegelijk.. dus of omhoog, of omlaag. Uiteraard chaos alom, maar het strand daarna is prachtig. In de verte zien we veel surfers in het water liggen, want de golven breken al ver voor het strand. We nemen ook een duik en genieten vooral van de diversiteit aan emnsen. Koreanen die geen zonlicht op hun huid willen, gesluierde indonesiers die met kleren en al in het water spelen, gespierde kleerkasten met vriendinnetjes in de meest mini bikini,surf families die met zijn allen kijken naar hun  broer/vader/zoen/zus die in het water liggen, hele dikke verwende (chinese?) kinderen die jengelen… honden die tussendoor scharrelen op zoek naar eten … en wij.

Helaas heet Wim het last van kramp en besluiten we terug te rijden… ergens onderweg wil hij toch wat eten en uiteindelijk vinden we een simpe Indonesische eetgelegenheid. Ernaast zit een rare winkel met allemaal flesjes. We zijn nieuwsgierig en lopen binnen. Ze maken hier parfum na… dat is natuurlijk mega interessant en voor een paar euro kopen we beide een nep geurtje J

Wim heeft veel pijn en ik rijd terwijl hij achterop zit. Ergens nemen we ene verkeerde afslag en belanden op de tol weg.. voro 30 cent heb je als brommer een eigen rijbaan en bijna geen ander verkeer. Geweldig. Binnen no time zijn we dan ook weer terug in het toeristische Sanur.

Wim gaat met een boekje aan het zwembad liggen en let contact met een Australisch stel die jong van geest zijn. Ze vertellen over een zilversmid workshop die ze hebben gedaan en wim is enthousiast. Als ik me er later bijvoeg hebben we alle sieraden die ze hebben gemaakt uitgestald op tafel liggen. Duidelijk, dat klinkt als iets gaafs om te doen.

We frissen ons op en gaan weer op jacht naar eten… de night market is in de buurt en na het fiasco op Gili T wil ik graag laten zien dat het echt vaak het allerlekkerste eten is. Het is in de buurt en heeft een goede sfeer, niet te druk, een goede mix van toeristen en locals en vooral … veel verschillende stands met eten. Streetfood op zijn best! Ik ga voor geiten satay en Wim voor chicken soup. Het smaakt heerlijk en is wellicht een van de beste maaltijden op Bali. Daarna neemt wim nog een Gado Gado en  ga ik voor een pannenkoek (twee pannenkoeken op elkaar als een cake) met banaan, puinda;s, chocolade en gecondenseerde melk… toetje J . De pannenkoek nemen we mee, maar hij is zo machtig dat we hem niet op krijgen. Wim zou nog wel meer willen maar gezien zijn buik lijkt me dat 2 gerechten echt wel genoeg is… we komen hier vast nog wel terug als we over een paar dagen weer terug zijn.

En nu liggen we weer heerlijk op ons bed te genieten van de luxe. Morgen op de brommers naar Ubud.