Dag 15 – back to Bali

We konden uitslapen, maar ja.. als je dan toch vroeg in bed ligt is dat overbodig. Dus rustig aan pakken we onze tassen weer en gaan na het ontbijt richting het centrum om 10:00 moeten we ons melden voor de check in’ bij de boot. Daarvoor halen we nog een kop koffie voor Wim en wat water en lekkers voor onderweg. Deze keer ben ik gewapend met warme kleren… maar de boot blijkt niet voorzien van airco. We willen graag boven zitten maar om een of ander reden mogen we niet. Nadat we mensen van boord zien gaan proberen we het nog een keer… maar helaas, het mag niet steeds niet en Wim en ik zoeken snel nog 2 vrije stoelen aangezien er een stoelendans is geweest in de 30 seconden dat wij niet zaten.

Ik zit naast een single moeder met 2 kinderen die uit Canada komt, en 3 jaar in Ho Chi Minh city en 3 jaar in Japan heeft gewerkt op de ambassade maar nu een jaar vrijneemt en naar Belgie verhuist. We hebben de hele bootreis een ontzetten geanimeerd gesprek en wisselen contactgegevens uit terwijl Wim gesandwiched zit een paar stoelen verder.

Als we aan wal komen worden we naar de shuttle bus gedirigeerd. Nog 2 uur en dan zitten we in Sanur. We hebben een leuk hotel gevonden, niet te dicht bij het centrum maar Wim wil graag weer brommertjes en dan maakt dat niet zo gek veel uit. Als we aankomen is het nog even zoeken en onverwacht is er echt een villa achter de grote deuren met aparte zwembaden en alles wat je maar wens. Airco, warme douche en zelfs een handdoekfiguur op bed.. Kortom wim is in de zevende hemel. We krijgen de helft van een villa en hebben dus een balkon, kamer, aparte badkamer en gang. De andere kamer en bovenverdieping zijn wel afgesloten.

Het idee is om 2 nachten hier t eblijven, dan nog 2 nachten naar Ubud te gaan en dan weer hier terug te komen. Alleen blijken de ‘normale’ kamers uitverkocht en dus wordt de kamerprijs direct dubbel zo duur. We boeken dus voor de laatste twee nachten een ander hotel en direct ook het hotel voor Ubud. Het einde van de reis komt in zicht.

We regelen brommertjes en ondertussen is het al na 3 uur. Tijd voor de lunch. We tanken en pinnen eerst en rijden dan naar het strand. Hmmm… een beef rendang pizza. Als snack is het lekker en we delen hem. Daarna op het strand nog een bevroren banaan op een stokje en we kunnen er weer tegenaan. Op onze (125 cc !) brommers cruisen we door de winkelstraatjes en einigen bij het strand waar mijn moeder 7 jaar geleden verbleef (toen ik hier ook was en ziek werd). We doen alsof we hotelgasten zijn en sneaken nog even een foto van het zwembad en de kamer… uiteraard is mijn moeder er niet.

Een wandeling langs het strandpaadje leert ons dat het erg stil is. De meeste restaurants zijn leeg en echt sfeervol en gezellig is het niet te noemen. Om de hoge kosten te mijden springen we weer op de brommers en zoeken in e hoofdstaat een eettentje. Eerst vinden we er een die buiten op het bord andere prijzen heeft dan binnen op het menu en we lopen verder. Bij de volgene begint net de live muziek en we gaan zitten. Het eten is verrukkelijk al duurde het bijna een uur. Het was het wachten waard.

En nu ligt wim naast me op bed met een enorme glimlach op zijn gezicht. Voor het eerst in ik weet niet hoe lang heeft hij warm kunnen douchen en is de airco sterk genoeg om een koelkast van de slaapkamer te maken (en ik ben vooral blij met het feit dat er dikke dekens zijn!) Tijd voor een heerlijke nachtrust, want morgen wordt er weer volop gebrommert.