Gisteravond laat werd ons ontbijt nog gebracht, twee hardgekookte eieren, 2 bananen en twee halve geroosterde witbrood sneeen per persoon. Super lief. Vanmorgen smikkelen we het op en om 7 uur zitten we op de brommer. Het doel is om terug te rijden naar Kuta en daar de brommers in te leveren. Nog best een rit, maar we zijn vroeg op pad en hebben goede moed.
We gaan weer over de bergen, maar dan nu een nieuwe route. Wederom is het prachtig, het verkeer valt mee en enige zorgpunt is de benzine van de brommer van Wim. Het aangegeven tankstation blijkt geen petrol (Wast is het verschil met benzine? ) meer te hebben en met de gedachte dat ik een halve liter reserve in een flesje bij me heb rijden we door. Alle verschillende kleuren groen onderweg bieden voldoende afleiding.
Het gaat voorspoedig en als we ergens stoppen voor een kopje koffie stelt Wim voor om te kijken of we vandaag direct nog door kunnen naar Lembongan, de volgende duiklocatie. Bij het kopje koffie zien we overigens ook twee vliegende honden (echt, het zijn net puppies) die als huisdier worden gehouden. Heel gaaf om te zien, al is de neiging ze te willen aaien en dat is vast niet verstandig.
Als we weer afdalen, komen we op de hoofdweg en begint de stank en het stof weer toe te nemen. We slaan een paar keer af en rijden in 1 keer terug naar het hotel. Uiteindelijk zijn we om iets voor twaalven weer bij onze uitvalsbasis in Kuta. We geven de helmen, brommersleutels en een extra dag huur voor de brommers en drinken een koud drankje. Na een kwartiertje houden we een taxi aan om ons naar de haven in Sanur te brengen. De man begint direct met het danken van zijn god dat hij klanten heeft en houdt een zielig verhaal op over zijn familie, dat hij weinig verdient en dat hij vrachtwagenchauffeur wil worden, maar dat dat zo duur is. Allereerst is hij ook nog vergeten de meter aan te zetten…. Ik zeg tegen Wim dat hij voor die paar minuten wel iets extra krijgt.
Elke keer als ik en Wim iets bespreken komt hij tussendoor, hoe we heten, of we getrouwd zijn, of we baby’s gaan maken… wat voor werk we doen en wast we verdienen. Ik ben hem ondertussen meer dan zat en geloof zijn verhalen ook voor geen meter.
We komen aan bij de toeristenhaven en ik geef hem 100 terwijl de teller op 96 stond. Hij is beledigd en zegt dat 150 redelijk is. Ik vind van niet en nu is hij en stuk minder vriendelijk… we pakken onze tassen en lopen weg terwijl we alweer belaagd worden door verkopers van boottickets. Er blijkt niet echt een vaste prijs te zijn en moeilijk kijken levert ons uiteindelijk 2 tickets voor dezelfde prijs op. En de boot vertrekt 5 minuten later. Geweldig!
De boot is een soort bus, met 4 grote motoren erachter sjeest hij over het water. Ik ben maar wast blij dat ik geen kater oid heb, want het deint best. Om iets voor 2 uur komen we aan bij Nusa lembongan, het eiland waar ik heel graag wil duiken met de manta rays…. En heel misschien zien we nog een mola mola. We hebben een paar hotels opgeschreven maar weten niet waar ze liggen. Wim (!) stelt voor om een brommer te huren en met al onze bagage beginnen we een tocht over het eiland. Op een gegvne moment droppen we mij met bagage en gaat wim alleen op de brommer even kijken wat er vrij is. Er blijkt bijzonder weinig vrij en na wst onderhandelen zitten we in een prima kamer die exact op budget is.
Na ons even te hebben opgefrist gaan we op zoek naar een duikschool. Wim heeft in zijn zoektocht al kennisgemaakt met de man van de franse duikschool waar we in Permuteran ook mee doken en vind hem een arrogante eikel…. Die duikschool valt af. We vinden een andere duikschool die morgen alle duiken doet die wij willen doen maar wel iets duurder is. Na wat wikken en wegen zeggen we ja. Het is extreem eb (geen maan) en de boot moet voor 2 uur weer terug zijn in de haven, wat betekent dat het iets minder relaxed wordt dan eerdere duiken.. maar hey, mij maakt het niet uit, ik hoop vooral op veel visjes J
Na een klein hapje aan het strand spring ik bij wim achterop de brommer om te kijken of we alvast een ticket naar de Gili’s kunnen vinden. Daar willen we dan 3 nachten blijven en ook iets meer uitrusten… we zijn alleen maar onderweg. Zometeen nog een lekker hapje eten en dan vroeg naar bed. Doordat we doorgereist zijn scheelt het ons 1 reisdag, maar vandaag is wel vermoeiend. Geen idee waar ik vanavond van droom, de groene hooglanden met rijstvelden of toch wegdromen op de deining van de boot. Hoe dan ook… het blijft paradijselijk!
Jan
Als jullie weer thuis zijn en Wim krijgt de baan in Utrecht zie ik hem nog een brommer kopen! Maar een fiets is dan natuurlijk beter. Een mooi moment om mijn fiets over te dragen? H.G. J&M