We zijn beide lekker uitgerust als de wekker gaat en Wim voelt zich weer goed. Tijd om te gaan duiken. Na het ontbijt springen we op onze brommers en rijden naar de duikshop. Daar worden we ontvangen door een Franse instructeur (deze duikschool is Frans) en deze wekt direct onze antipathie. We halen onze spullen en krijgen te horen (van de vriendelijke Franse vrouw) dat we 3 duiken kunnen doen, en dat we de eerste twee duiken vanwege het verschil in ervaring met zijn tweeën en guide duiken. De derde duik gaat er dan iemand mee. (fot’s 2 x geupload maar ze willen niet)
[huge_it_gallery id=”17″]
Prima, we stappen in het busje en rijden naar de haven, ongeveer een half uur verder. Hier worden alle spullen overgeladen op de boot en we vertrekken met 2 boten. Op onze boot zitten nog 2 Franse broers die bijzonder goed Engels spreken en het is ontzettend gezellig. De eerste duik is mooi, ontzettend veel groot waaierkoraal. Zo heb ik het nog nooit gezien. Aan het eind eis er een sterke stroming en Wim heeft en te weinig gewicht mee en moet te hard vinnen voor zijn knie. Oei, als de andere duiken zo zijn gaat het m niet worden. Wel zien we een schildpad op enige afstand zwemmen. Blijft magisch.
Na de lunch meren we aan op het eiland en krijgen we allemaal een lunchbox met eten. Rijst, kip, salade… we worden verwend en het is zowel slim als goed geregeld.
Bij de tweede duik is ook een grot. We gaan het water weer in en het koraal hier is echt prachtig. De muur van rotsen en koraal waar we langs duiken zit vol met klein vis en ook de holte/ grot is erg mooi. Wim en ik jubelen…. Ik kijk op mijn duikcomputer, nog 19 minuten tot Deco.. ik kijk bij Wim, nog 5. Ik wijs hem hierop… maar even later blijkt dat hij toch in deco is gegaan en dat we dus veel langzamer kunnen opstijgen. Stress vooral bij mij. Hoewel, als we de safety stop willen maken en we aangeven dat Wim nog 4 minuten langer op 6 meter moet blijven kijkt de guide naar zijn lucht. Wim en ik hebben nog alle ruimte, maar blijkbaar zijn we erg goed op onze lucht en heeft de guide niet gerekend op enige vertraging…. Tja.
Boven spreken Wim en ik af dat hij dit nooit meer doet… en na weer een lange pauze gaan we voor de derde duik. Bijna op dezelfde plek maar de andere kant op. We maken veel lol onder water en op ene gegeven moment zwemt er een schilpad op 40 cm onder mij door terwijl ik film… Whooohooo.. prachtig. Moe en voldaan komen we naar weer een uur te hebben gedoken boven en beginnen aan de terugreis.
Terug aan wal en weer in het dorp trakteren we ons nog op een cornetto Oreo (die moeten we echt introduceren in Nederland) en frissen ons op. Het diner doen we aan de overkant, een restaurant met erg veel sfeer, maar er eten alleen maar blanken en het eten smaakt wat vlak. Als we teruglopen geven we nogmaals een compliment aan de keuken bij ons huisje en vragen of ze ons kunnen helpen met een ontbijt morgenochtend. Ze beloven iets klaar te leggen zodat wij wel eten hebben. Ze beginnen om 7 uur en we hopen al eerder te gaan rijden.
Bij het huisje spreken we nog een Spanjaard die ons aanraadt voor het duiken naar Komodo te gaan… Wims ogen beginnen te glimmen….Zou betekenen om alles om te gooien, ik heb geen idee of dat echt iets wordt.
J
Hé Wim, doe nou geen gevaarlijke dingen. WE begrijpen het niet helemaal maar Judica gelukkig wel. Een moderne sport, in onze jeugd nog peperduur! GR. J&M