Om 6 uur gaat de wekker. Ik ben nog in diepe slaap dus een beetje grumpy. Je kunt gerust zeggen dat ik een ochtendhumeur heb. Om half 7 vertrekken we en voor de drukte en zonder hitte is het helemaal gen probleem om door Singaraja te rijden. Ons plan vandaag is om alle 3 de meren op hoogte te bezoeken. Dus we hebben ook wat warme kleding meegenomen.
Samen met de gedownloade kaart van Google maps, onze papieren kaart en de locals klimmen we snel de bergen op. Het wrodt koud, en mijn extra shirtje en trui blijken niet genoeg. Ik ben helemal verkleumd en wil ergens in de zon stoppen om op te warmen. Mijn hamamdoek bindt ik om mijn benen en pas als we bij het eerste meer in de zon stoppen voor een echt ontbijt warm ik weer eenb Eetje op. Gelukkig had ik me dit nog herinnerd adners was ik helemaal een ijsje geweest.
Op een zonnig dakterras genieten we van de banana pancakes. Het zwaarste deel zit erop, maar dat weten we nog niet. Het is ondertussen 11 uur en we zijn dus al een tijdje onderweg. Het uizicht is fenomenaal en het is gaaf om te zien hoe het klimaat veranderd als je klimt.
We rijden een stukje terug en zoeken de afslag. Het idee is om bij de andere twee meren te luncehn en via allemaal b(of c) wegen komen we op de grote weg hiernaartoe. GPS en goole maps vertellen ons dat we enorm omgereden zijn… maar het deert niet. De achterafweggetjes zijn goed geasfalteerd, er is weinig verkeer en het landschap ik schilderachtig, madnarijnbomem, tomatenplantages, chrysantentelers.. Dan rijden we graag een stukje om!
Als we bij het meer aankomen rijdt Wim voorop om iets uit te zoeken waar hij graag wil eten. We zien en marktje en besluiten even te stoppen. Allereerst moeten we ‘ parkeergeld betalen’ . ongeveer 15 cent, maar toch. We lopen op het marktje en zien bijzonder veel toeristen. Een dame biedt ons granaatappels aan om te proeven. We zeggen twee keer nee maar zwichten toch. Ze zijn heerlijk en oke oke, we koopen er 3. Ze begint met een prijs, 120 en zegt dat ik moet odnerhandelen. Ik denk dat ze daadwerkelijk 120 bedoelt en zeg voor de vomr 110 en ze doet er nog wat bananen bij. Ik geef haar een muntje van 500 (3 ct)… blijkt dat ze 110.000 (8 euro) bedoelde. Lachend loop ik weg. Nee, sorry, ik wil best wat bijdragen maar dit is echt absurd.
We rijden verder op zoek naar een leuk tentje. Wim stopt en steekt met de brommer over ‘ daar zit een leuke cafetaria’ roept hij. Terwijl we het terrein aan de rand van het meer oprijden zien we dat er parkeergeld is… en dat er net een bus met toeristen parkeert…. Ik kijk Wim aan. Die begint te lachen en stelt voor om verder te rijden. Godzijdank, wat een touristtrap.
Verderop zien we aapjes aan de rand van de weg. We parkeren de brommers en kopen wat bananen en pindas van de lokale verkopers. Het is allemaal ontzettend schattig al blijven de beesten natuurlijk wild. Ze wonen daar in groepen en het dagelijkse voedsel blijft ze trekken. Wim pelt de banaan en geeft stukje voor stukje. als het aapje zijn broek beetpakt zegt hij gedecideerd… nee, eerst je mond leegeten. ik kom niet meer bij.
Als we weg willen rijden komt er iemand naar ons toe en vraagt parkeergeld. Ik zeg hem dat ik dat niet ga betalen. Als hij het aan het begin had aangegeven had ik erover kunnen nadenken of ik het wilde. Zijn reactie: ‘ nothing is for free in Bali’ ik lach… dat is niet waar en het herinnerd me aan het feit dat het allemaal overprised wordt en de mensen minder vriendelijk naarmate het toeristischer wordt.
Een paar kilometer verder vinden we kleine rieten hutjes aan de weg met uitzicht op het meer. Hier weer een simpele lokale maaltijd waar wim de sambal probeert en bijna stikt omdat het zo scherp is. Ik moet ontzettend lachen, ja hij wilde de chili saus.
Nu is het nog maar een paar kleine weggetjes naar huis toe. Uiteraard rijden we verkeerd, maar dat maakt niet uit omdat alle wegen op de grote hoofdweg uitkomen (al was het natuurlijk leuk geweest als het wel gelukt was). We komen in een enorme hoosbui terecht en schuilen kort bij een klein winkeltje. Als we verder rijden voelen we bij elke meter die we zakken we temperatuur toenemen. Heerlijk om weer helemaal verwarmd te worden. En mijn triomf, op 1 tank ben ik helemaal rond gereden.
Bij de zonsondergang zitten we bij ons hotel en type ik driftig om de posts weer bij te werken. de foto´s willen niet meewerken dus helaas… zonder goede wifi geen foto´s
Geef een antwoord