My own place on the web

Net voor de wekker word ik wakker, daadwerkelijk een vroege ochtend maar de ontbijttafel zit al gezellig vol. De lokale dame snelt al toe om te vragen wat ik wil,  standaard is vers fruit en ik bestel scrambled eggs die ontzettend lekker zijn. Nog een toast met zelfgemaakte ananas jam en het wordt tijd om te vertrekken.

Vandaag gaat de reis naar Amed, wat is aanbevolen door een Nederlandse duiker die in Candidasa een duikschool heeft.  Ik ga de kustroute nemen, iets wat volgens de (sterk verouderde) reisboeken een avontuur zal worden. Overigens heb ik rondgevraagd en blijkt de weg tegenwoordig hartstikke goed begaanbaar.

de grote plaatsen staan goed aangegeven, maar als je dus via kleine dorpjes op B wegen wilt rijden is het soms even zoeken. Gelukkig is er altijd iemand om de weg te wijzen en was ik zo op de juiste weg. Het rijden was weer heerlijk, het leven speelt zich hier op straat af en als je. Langsrijdt zie je de meest banale dingen….veel meer mannen in sarong met ook een geknoopte doek op het hoofd, kippen die een haan wegjagen,  een man zonder benen die over straat kruipt, een (schoon?) moeder die haar dochter op haar kop geeft, vrouwen die van alles op hun hoofd dragen, hele gezinnen op de brommer en jongelui die stoer doen en ook hangen op hun ‘ bebek’ ( betekent eend maar staat voor brommer).

na een prachtige rit met de meest geweldige uitzichten kom ik rond 11 uur aan in Amed. Ik informeer naar duiken en besluit om in de middag 1 duik te doen en daarna nog door te rijden naar Tulamben waar een schipwrak ligt waar je naar kunt duiken.

De duikers zijn niet niet terug van de ochtend dus ik kan oas om 2 uur duiken. Tot die tijd mag ik vinnen (flippers) lenen en snorkelen. Vol goede moed kleed ik me om en loop naar het strand. Dit staat vol met lokale boten, hele smalle boten met aan beide kanten eenlingen odat hij  niet om kan kiepen.

In het water vind ik al snel het koraalrif en geniet van de vissen. Na een uurtje zwem ik terug naar het strand en opeens voel ik overal kleine prikjes maar ik zie niets. Ik schiet in de paniek, verlies een vin en ga staan. ( even voor de duidelijkheid, ik ben een watermens en paniek in water is mij nog nooit eerder voorgekomen). Ik denk direct aan kwallen maar zie dus niets, als ik aan wal ben blijft het prikken, overal… En dan zie ik een klein blauw draadje met bolletjes…. Dus inderdaad een draad van een kwal .

Met tranen in mijn ogen loop ik naar de duikschool ( eerst iets aandoen, anders is het ongepast) en hoop dat ze azijn hebben. Gelukkig hebben ze dat en de meest brandende plekken op kuit en in lies kan ik afspoelen. Toch blijft het prikken en ik vind nog 2 draden. Ondertussen is alle zin mij vergaan en blijf ik overal prikken voelen…

de duikgroep komt terug en het wordt weer tijd om het water in te gaan. Ik ga alleen met een andere DM (DiveMaster). We varen op een van die bootjes uit en springen het water in.  Onr. Water denk ik waterplanten te zien maar als ik dichterbij komdpzie ik dat het allemaal alen zijn die ijs het zand steken. Als we dichterbij komen kruipen ze langzaam terug in hun holletje en achter ons komen ze weer omhoog. Dat heb ik nog niet eerder gezien en ik ben blij.

Het is even wennen, blijkbaar ben ik nog niet kalm want voor mijn gevoel gaat mijn lucht erg snel op. Het is een driftduik….. Eigenlijk hoef je niet te zwemmen want je drijft lang het rif. De meest geweldige vissen komen langs, sommige bekend, sommige nieuw. Zo heb ik vaker barracuda’s gezien maar niet even groot als ik. Ook vinden we onder een tafelkoraal een kleine reefshark. Schattig!

ook zie ik een pigmee zeepaardjes ( halve cm groot ongeveer!) en een hele lieve en eigenwijze baby trompetvis die op mijn hand blijft zweven. Hij is bijna doorzichtig en zo kwetsbaar. Ik was bijna vergeten hoe mooi de onderwaterwereld is en vind het dan ook jammer dat ik geen camera heb die diep meekan. Uiteindelijk duiken we 76 minuten met een Max diepte van 30m. Ik heb meer lucht over dan mijn gids… Dat voelt goed. W zijn helemaal teruggedreven naar ons eigen strand.

Na een korte douche ( weer voel ik het overal kriebelen) spring ik op mijn brommer.  Tulamben is niet ver en een mede reisgenoot van gisteren heeft daar iets geboekt voor een acceptabele Prijs dus ik ga kijken of ik die plek kan vinden.

Ik rijd flink door en zie hier en daar al duik ressorts opduiken. Er is hier nooit zo goed duidelijk wat het centrum van het dorp os en zo ben ik letterlijk 6 X heen en weer gereden. Ik zag verder ook geen blanke mensen en geen backpack vibe….shit! Voor het donker wil ik van de weg af zijn en dat begint hier al om  half 6 met schemering. Ik kijk nog een keer op de kaart (helpt niet) en rijd dan maar weer terug. Daar vraag ik het en men geeft aan dat ik te ver ben en dat het 2 km terug zit. Ik vind het en check in… Het dilemma is met of zonder warme douche…. Tot nu toe vond ik de hitte vervelend en aangezien ik verbrand ben kan ik me niet voorstellen datlk er vandaag opeens behoefte aan krijg.

Ik krijg kamer 0, snel loop ik langs de duikschool en morgen ga ik 2 duiken maken naar het wrak ‘ the liberty’. Wat hier voor de kust is gezonken in de tweede Wereldoorlog. IK mag zelf mijn tijd kiezen en vind om 10 uur vertrekken heerlijk klinken. Ik blijf dus 2 nachten hier, ook even fijn naelke dag weer alles inpakken.

bij het restaurant tref ik Alex, die ook geïnstalleerd is en baalt van het ontbreken van de warme douche. Hij gaat ui eten met vrienden uit Oostenrijk, of ik mee wil ( Alex en ik hebben gisteravond de meest uitgebreide gesprekken gehad over van alles en we zijn nu buddies). Ik bedankt…. Het was een volle dag en ik moet ook mijn blog nog schrijven. Dus zit ik nu in een leuk restaurantje en heb net nasi goreng met kip verorberd.

gisteravond heeft het voor het eerst in lange tijd een beetje geregend… Het eiland is aan deze kant helemaal dor en geel. Maar morgen gelukkig weer onder water!