Judica Wondergem – Pagina 11 – My own place on the web

Auteur: Judica Wondergem Page 11 of 14

Splash en shop

On 22 oktober 2014

Het is stil buiten, al zou ik het door de oordoppen heen ook niet horen, gisteren was het opeens toch nog heel erg laat, uurtje of half 2 ( mijn excuus is dat ik alvast weer wat aan de normale tijdzone aan eht wennen ben;-) ).

het is half 10 blijkt, snel spring ik uit bed, want ontbijt is tot half 10. Alex zit buitenkern ik vind de hond in de pot, gelukkig krijg ik nog wel wat thee en vers fruit. Mijn favoriete dame loopt langs en ik geef aan dat ik honger heb. Ze voelt mijn buik en in maak knor geluiden… Lachend zegt ze dat ik nog wel een continentaal ontbijt (toast met boter en jam) kan krijgen. Prima!

Alex blijkt al een heel ochtendprogramma erop te hebben zitten en tovert een fles wodka tevoorschijn die hij bij de rest van zijn bagage had liggen. Vanavond mag ook hij weer drinken na zijn antibiotica kuur.

na het ontbijt bedenk ik een dagprogramma, we hebben afgesproken vandaag niet samen op te trekken. Ik ga op pad en begin met een manicure. Het meisje is erg schattig en mijn nagels zijn mooi in vorm maar door mijn eigen ongeduld verpest ik de nagellak natuurlijk direct. Ik rijd een beetje rond op mijn brommer en stop bij toeristenmarktjes om war souvenirs te kopen. Iemand drukt me iets in de hand van een spa en even later zit ik in een kapperstoel om mijn haar te laten knippen. Nu dat ook weer goed zit kan ik shoppen. IK heb niet zoveel korte broeken maar last me verleiden tot een jumpsuit… Heerlijk… 1 wordt al snel 3…. Uiteraard met een logische reden waarom ik er 3 nodig heb (uhm….uhm….voor als de andere in de was zit?). Mijn onderhandelingstechniek blijkt goed… Ik wil best een eerlije prijs betalen maar niet een arm uitgedraaid krijgen.

Het is bloedheet maar wel erg leuk om een beetje rond te lopen… Ik moet alleen echt nog wennen aan alle blanken hier. Ook ben ik nog nooit zo vaak ‘ darling’ genomend opp een dag ( darling, come in… Have a look). Ik twijfel bij ontzettend mooie mozaïek schalen… Misschien heel ik er later nog 1 maar ik weet niet zo goed hoe ik die moet vervoeren… Nog even overdenken dus.

onderweg terug stop ik ergens voor een heerlijk stukje kip om mijn vingers bij af te likken… Zucht, ik houd zoveel van kip en rijst… It hier helemaal goed daarvoor.

eingelijk voer ik niets uit en iets na 3 ben ik weer terug in hotel om me met een boek bij het zwembad te nestelen. Het is super gezellig en met goede sfeer, een stukje drukker dan vorige keer. Er is een discussie… De helft van de gasten blijkt niet te dunnen duiken ( in het water springen)… De dames oefenen en het is hilarisch. Er zijn ook een paar Engelse jongens/ mannen die het nog niet kunnen en ik kan uiteraard mijn mond niet houden en geef tips. Uiteraard moet ik het dan ook weer voordoen ( ik was net droog!). Johnny en James. Zijn super schattig ( ik bedoel natuurlijk stoer) en we kletsen nog wat.

Alex is naar binnen gevlucht voor al het gespetter en ik spring ook onder de douche. Peen Vandereycken jumpsuit voor vanavond :-). Het plan is ergen sin een straatje iets simpels te eten te scoren en dan weer terug te komen om bij het zwembad te chillen. Zo gezegd zo gedaan… Bij een klein tentje eten we iets en binnen een uur zijn we weer terug. Nu dus aan eht zwembad en Johnny en James houden ons gezelschap tot ze op stap gaan om dames te versieren. De kaarten zijn gepakt, we weten nog niet wat maar vanavond wordt er gespeeld met het mes oop tafel ( al. Sinds eerste avond voornemen maar is er niet van gekomen). Weinig nieuws dus… Zal morgen weet wat foto’s maken want foto’s van mijn nieuwe outfit zijn amper interessant 😉

Tuf tuf…

By Judica Wondergem

On 21 oktober 2014

In On the road

Eindelijk zou een wekker overbodig zijn. If een reuze groot bed word ik overdwars wakker. Pas over een uur moet ik echt opstaan dus blij ik heerlijk asociaal liggen en lees nog wat in mijn boek.

na een subliem ontbijt gaan we dan op pad.vandaag hele maal terug naar Kuta. Het eerste stuk rijden is zeker geen straf, m 60-70 km per uur zoeven we Ov. De heerlijk rustige snelweg en voor het eerst geen huisjes aan weerszijden maar echt natuur. De apen spelen langs de weg en het schiet lekker op. W rijden via de westelijke kus terug naar het zuiden. Daar komt ook de veerpont naar Java aan en als we die hoek voorbij zijn is het over met de rust.

De ene na de andere langzame vrachtwagen voor ons. Opeens rijdt Alex voorop en hij haalt met gemak in…. Ik daarentegen ben het niet gewend en wil meer zekerheid… Maar ja,achterblijven is ook geen optie. Na een hele trits vrachtwagens zijn mijn zenuwen op. Adrenaline giert door mijn lijf en ik vervloek Alex. Er is een crematie stoet waar ik achter blijf rijden, al het verkeer wordt opgehouden en opeens is het een chaos van auto S en brommers. Alex schiet er langs maa. Ik vind het wel leuk om even te kijken.

Net als de stoet de grote weg afdraait zie ik dat er politie staat en uiteraard word ik aangehouden. Het lijkt wel alsof de agent teleurgesteld is als ik mijn rijbewijs laat zien. Hij kijkt ook beetje verbaasd en maakt foto’s van me. Problem? Vraagt zijn collega… No problem antwoord ik met een glimlach en nadat ik heb gezegd waar ik heen ga wenst hij me nog een goede reis. Ik heb geen problemen gehad met de agenten hier en vind het dan ook wel grappig.

daarna weetik Alex eindelijk duidelijk te maken dat ik even wil stoppen. Als we stilstaan val ik tegen hem uit.,.. Dat ik niet meer samen met hem rijd want het graag op mijn tempo wil doen en da

: Ziet er toch niet heel smakelijk uit

: Strand!

: Op de terugweg van eten zien we een oefenavond van muziek.

t ik liever niet dood wil. Hij geeft me gelijk en de lucht is geklaard. Ik koop een drankje in ene glazen fles en de dame denkt blijkbaar dat ik het mee wil nemen want ze doet een rietje in een boterham zakje en schenkt het flesje hierin leeg. DAarna rijd ik weer voor zodat ik aan kan geven welke snelheid ik prettig vind.

een uurtje later is het alweer tijd voor pauze, nu om te vieren dat we het strand weer (even) zien. H is erg mooi en schoner dan elders. Er staan een paar man in te vissen en de golven breken op de rotsen.

het laatste stuk rijden we allemaal B wegen, ontzettend leuk want ik wist niet dat het dicht bij Kuta al zo authentiek is en er rijden een stuk minder stinkende vrachtwagens. Helaas weet ik ondertussen niet meer hoe ik moet zitten van de zadelpijn. Dit zijn de laatste 10 kilometer, maar met al 120 achter de rug begin ik het wel te voelen.

In de wirwar van eenrichtingsverkeer is het zoeken maar opeens herken ik iets en 5 minuten later zijn we bij het hotel. Ik heb gisteren nog een kamer geboekt aan het zwembad… Hierbij betaal je 10 % aan ( en dit bedrag gaat naar de website) . De kamer zelf is dus iets goedkoper. IK vraag of er nog een kamer is voor Alex en ze zeggen dat er alleen een kamer is als ik vorige keer had. Dn komt een collega langs en die begint hard te lachen, ow, you again….en ik lach ook. Blijkbaar was het om mijn schaterlach te doen want nu lachen ze allemaal ( echt?… Klink ik zo raar als ik lach?). De dame achter de receptie is ondertussen weer bijgekomen en zet dat er opeens wel nog een ‘ superior room’ is en dat Alex die voor dezelfde (gereduceerde) prijs krijgt.

Een fijne kamer me toelast en airco en schone badkamer, mijn this de laatste 3 nachten op bali. Ik spoel het vuil van me af (echt… Ik was zwart) en neem een duik in het zwembad. Tijd om te ontspannend. NA Wat gelezen te hebben tijd om te douchen. Alex heeft eerder bij een restaurant hier gegeten, all you can eat maar blijkbaar iets bijzonders en wil daar graag heen. IK HEb niets gegeten behalve ontbijt dus mijn honger vind dat het goed klinkt.

Het tweede goede ding is dat het dichtbij is, want ik kan amper zitten dus met de brommer lijkt me hel. We lopen door de kleine straatjes tot de hoofdstraat…. Eigenlijk vind ik het op dit moment maar niets, alle winkels en drukte… Ben gewoon moe.

bij de Skygarden gaan we naar binnen. Het gebouw telt 5 verdiepingen met allemaal verschillende clubs en boven op het dak dus een enorm restaurant voor nog geen 4 euro all you can eat. Het eten is in buffetvorm en smaakt erg goed. Ik word alleen gek van de drukte en de muziek en alle schermen. Toevallig komen we de vrienden van Alex tegen met wie hij naar Java gaat. Na 1 bord zit ik uiteraard vol en gaan mijn lampjes al uit. Als ik dan ook nog tientonners langs zie schuifelen en de lokale dames van okezier plaats nemen is het genoeg. We lopen terug naar huis en nu zit ik heerlijk rustig aan het zwembad te typen. Morgen geen wekker en voor mij in ieder geval geen plannen… Beetje shoppen? Of nagels laten doen? In ieder geval naar de kapper! De laatste dagen zijn begonnen en ik ga mijn best doen om nog even goed uit te rusten en te zorgen dat ik iets meer egaal bruin word.

Zoektocht naar schatten en duiken

By Judica Wondergem

On 20 oktober 2014

In Bali

Blijkbaar begin ik te wennen aan eht vroege opstaan want ver voor de wekker word ik wakker. Ik overweeg even om te gaan hardlopen, loop naar het strand maar besluit dat ik dan teveel om de bootjes heen moet rennen. Vandaag staat er eigenlijk niet veel opo het programma. Richting het noord westen rijden en hopelijk nog duiken.

rond half 9 gaande van start en onderweg halen we nog 3 caches op… Ik begin het ondertussen ok wel leuk te vinden deze wereldwijde speurtocht. De eerste cache ligt ergens midden in een rijstvelden verborgen, de tweede in een restaurant en de derde in een school. Zo zie

: Uitzicht op binnenland

: Strand, nu met meer echte boten

: Schoolkinderen bij de 3 e cache

: Prachtige badkamer met buitendouche

je nog eens wat anders.

Verder is de weg mooi en weinig verkeer, we zijn dus al voor 12 uur op de plaats van bestemming… Naja.. Toen reden we die voorbij. Op de kaart leken er nog dorpjes te zijn maar afgezien van een enorm jungle resort ( we hebben overwogen om een nacht luxe te boeken) is er verder weinig. Dat resort was trouwens hilarisch, het was een jungle resort maar binnen het resort moest je je ongeveer met een auto verplaatsen mij het restaurant te komen, en, zo groot was het. En natuurlijk was er niet een begaanbare weg, anders is het niet authentiek jungle. Voor ons op de brommer was de receptie bereiken al een uitdaging maar toen we de prijzen voor het dagje zagen hebben we maar niet meer naar de prijs van een kamer gevraagd en zijn terug nar de weg gereden.

nog een paar kilometer verder en het bleek dat we in een natuurgebied reden… Het dorpje wat we zichten y-as dus 3 huizen en het backpack gebied waar we eerder doorheen waren gereden was de eindbestemming. We rijden 20 kilometer terug en dat is geen straf, zoals gezegd is het heerlijk en kunnen we flink gas geven. De eerste duikschool die ik zie vraag ik, het idee is dat ik morgen ga duiken en dat we daarna naar kuta rijden. Het lijkt me lekker om nog even 3 nachten op 1 plek te zitten en in kuta nog wat marktjes af te lopen en naar de kapper te gaan.

Helaas zijn de duiken morgen de hele dag, vertrek om 9 huur en terugkomst om 3 uur. Dat biedt te weinig tijd om terug te rijden dus besluit ik om vanmiddag nog even een duik te doen en morgen dan door te rijden naar kuta.

De duiken zijn hier uiteraard 10x duurder dan als ik ze vanuit Lovina beach had geboekt, dat is best wel zuur. Enfin, niets aan te doen.

Nadat we beiden en schattig huisje met prachtige badkamer hebben geboekt (vakantie einde komt in zicht en ik ga mijzelf iets meer luxe gunnen) beginnen we met een lunch en ik spring in mijn bikini om te gaan duiken. De duikschool waar ik mee ga duiken wordt beheerd door een stel uit Slovenië. Ze hebben twee locals in dienst als DM S. Voordat we weggaan voor een lusthuis is het super gezellig en er wordt erg veel gelachen. IK Vindt het een sympathiek stel en dat is natuurlijk belangrijk. Mijn guide, Rafi blikt onderweg naar het strand las 2 maanden zijn open water certificering te hebben en hij si onder de indruk dat hij met een DM gaat duiken.

in het water voel ik me direct weer heerlijk, gewichtloosheid, al het stof van mij af wassen, het prachtige koraal…. THUIS! Ze hebben hier een kunstmatig rif aangelegd, het gaat de goede kant op en er is ene grote diversiteit aan koraal. WAT Ze doen is een raamwerk bouwen van een bepaald soort metaal en dit onder stroom (? Wet ik niet zeker) waardoor het extreem veel plankton aantrekt. Daardoor groeit het koraal het erg snel. Er is dan ook een veelzijdigheid aan koraal. De vissen zij. Iet heel erg bijzonder en ik zie een calamaris.

na het duiken terug naar het huis, even kijken of er een kamer vrij is bij het hostel waar ik eerder was in kuta. Dan hoef ik morgen niet te zoeken. We kiezen iets en ik ga douchen. De badkamer is echt geweldig. Daarna nog even langs het strand maar de sprestaurants in absurd duur.

In het hotel eten we nog iets en ik gun mijzelf een cocktail….oke… 2…. Dus als ik met dubbele tong typ ( meer dan anders). Nadat ons ene Amerikaanse familie die lesgeeft in Jakarta, super. Inspirerend om dit soort levensverhalen te horen…. Nu nog even ontspannen, morgen een lange reis voor de boeg.

Berg op berg af…

By Judica Wondergem

On 19 oktober 2014

In Bali

Gepingel en gepangel… De wekker gaat. Het is kwart over 6 en over een kwartier rijden Alex en ik de binnenlanden in, het was gisteren lekker koel in de ochtend en we willen vandaag flink wat kilometers maken dus vertrekken we vroeg. We rijden een klein stukje terug om daar de weg richting de binnenlanden te pakken. Het is nog rustig en we schieten flink op maar hoe hoger we komen deste kouder het wordt. In de binnenlanden zijn twee grote meren die we willen bekijken. Na een uur rijden ben ik helemaal verkleumd, niet eraan gedacht om een extra shirt mee te nemen ( en die bikini die ik ingepakt hebt die houdt niet echt warm).

De sarong die ik heb meegenomen knoop ik om en met cape rijd ik verder, maar echt warm is het niet. Dan zien we de meren, prachtig zo hoog in de bergen waar ook opeens alles weer groen is. Om h warmer te krijgen bind ik de sarong als jurkje om. In de zon in geef ik minder gas maar ik heb overal kippenvel. Bovenop een bergkam waar de weg overheen loopt zit een klein restaurant en mijn maag heeft behoeft aan ontbijt. Het blijkt van een Fransman te zijn die zelf ook brood bakt en we hebben een ontbijt met magnifiek uitzicht.

De tocht gaat verder, een paar kilometer verder is een cache ( in een restaurant wat gesloten is) die we helaas niet op kunnen halen. We zoeken dan naar een waterval die daar moet zijn en die niet toeristisch is. Het staat met een klein bordje aangegeven en we parkeren de brommers. Voor 5.000 (30cent) entree krijgen we een wandelstok… Het is 247 meter ( ja zo exact is het aangegeven) tot de waterval. De entree. ( bij andere plekken vaak 50.000 of meer) geeft al aan dat het niet toeristisch is.

De waterval zit midden tussen plantages, er wordt hier van alles verbouwd. W lopen naar de waterval die verlaten is en maken een paar foto’s. Iets naar boven staat aangegeven dat je verse koffie van de civetkat uitgepoepte koffiebonen kunt bestellen. Alex besteld koffie ( en krijgt standaard en civetkatpoep koffie om het verschil te proeven) en ik knuffel met een 3 weken oude pup. Koffie blijkt trouwens erg lekker.

de man van wie de woning is vertelt over alles wat hij verbouwd, koffie, cacao, vanille en andere. Noot geweten hoe cacao er eigenlijk uitziet, erg leuk om te zien en het is een prachtige tuin met veel vlinders. Ook het toilet vind ik erg hilarisch, een bamboe hutje met daarin wel een echte wc pot 🙂

We lopen terug en vervolgen de weg, naar de volgende grote weg en dan de verkeerde kant op om nog een cache te halen. Het is ondertussen 12 uur en mijn derrière is niet meer heel erg blij om te rijden. Het landschap is overigens prachtig! W rijden langs rijstvelden en overal is het groen en bloeien planten en bloemen. Na enig zoeken vinden we het restaurant waar de andere cache is. Het is een soort luxe resort met een prachtig uitzicht, maar dan wel in traditionele stijl. Ik ben ondertussen niet helemaal meer in het beste humeur. Het eten is absurd duur maar wel lekker en vol goede moed beginnen we dan aan de terugweg.

Brommer rijden overdag is 1 ding, maar ik rijd niet graag s nachts. We zijn best lang onderweg geweest op de heenweg dus nemen ons voor om een beetje gas te geven terug. Donkere wolken pakken zich boven de bergen samen en als we net 5 minuten onderweg zijn begint het uiteraard keihard te regenen. W stoppen bij het eerste beste winkeltje om te schuilen. Het is droog en we gaan weer verder maar binnen 3 minuten plenst het weer en schuilen we ergens anders.

nu we weer bergaf rijden merk je bijna bij elke hoogtemeter dat eht warmer wordt. Het landschap is schilderachtig, de omgeving is schoner dan in de toeristengebieden en overal worden we nageroepen.

het rijden is mooi maar op de kronkelige tweebaanswegen ook vermoeiend, er rijden veel auto’s en vrachtwagens en deze rijden allemaal langzamer dan de brommers… Krtom, om, heel veel inhalen. Alex rijdt in Oostenrijk al jaren motor en voelt zich prima thuis in het verkeer maar ik moet echt veel ruimte hebben om in te halen. Daarentegen kan ik beide handen gebruiken om te remmen, dus ieder zijn sterke punten.

Voor mijn gevoel vliegen de kilometers voorbij en opeens zijn we onverwacht alweer in Lovina. Mijn humeur is even niet zo goed, Alex gaat nog wat pinnen en ik spring in mijn bikini en neem een duik in het zwembad ( waarom iets boeken met zwembad als je er toch geen gebruik van maakt). Ik lees lekker year in mijn boek en begin de chloorlucht zat te raken dus ga douchen. Voor we gaan eten reinig ik a. Zin wonden nog een keer en via de pin gaan we op zoek naar avondeten.

We vinden ene klein straatstalletje dat eten verkoopt, ik neb geen idee wat maar we bestellen op goed geluk iets, het is een soort versgebakken pannenkoek met daarin een groenten en ei mengsel. ERG vet maar ook goed vullend. Ik droom nog steeds van de ‘ banana pancake’ uit Thailand en probeer dit te bestellen. MET veel handen en voeten werk komen er we eruit. Met het eten naar het strand waar we een bankje neerzetten in het zand om het lekker te verorberen… Het blijkt veel te veel en het overgebleven voedsel voer ik aan varkentje… Terwijl ik haar ook aai. <3

nu terug in het hotel en bekijk ijk me dat ik morgen over een week alweer aan het werk ben… Dat zal wel weer even omschakelen worden. Nu lekker nog even niet aan denken en extra kussens zoeken om op te zitten… Morgen weer op de brommer, nu langs de kust naar het noord westen. Hopelijk nog wat duiken…. En dan woensdag terug richting kuta. Nog even wat toeristen dingen bekijken en op vrijdag vliegen. Opeens lijkt de tijd heel snel te gaan.

Flipperdeflap knor knor miauw

By Judica Wondergem

On 18 oktober 2014

In Bali

Zachtjes wordt er op de deur gekopt, excuse me, excuse me…. Excuseer denk ik. Laat me met rust. Het is half 6 en mijn wekker gaat over een kwartier. De hele nacht heb ik liggen woelen, zo gaat het altijd als ik vroeg op moet. Gisteren om 8 uur kapot maar tot 11 uur niet kunnen slapen. Het bed is goed, de kamer is goed…. Mar er leeft iets boven mijn plafond wat af en to hard rondrent en ik durf niet te bedenken wat het is.

gisteravond nog een beetje gehangen en erachter gekomen dat de enige andere gast die we hebben gezien Nederlandse is ( wat een beetje onhandig was bij het skypen). Daarna op tijd naar bed dus maar nog lang gelezen en gewoeld.

nadat ik snel in wat kleren ben gesprongen loop ik naar buiten om te genieten van de koelte van de ochtend. Er zijn blijkbaar andere gasten want ik zie een oudere gezette vrouw huilend op een bankje zitten en huilen… Geen idee wat ze heeft maar de locals proberen haar te troosten. Alex komt ook zijn kamer uit en we gaan opo pad… Zeker 10 meter tot het strand en dan worden we met 3 anderen in een bootje gezet. Het zijn hele smalle (50 cm) boten die relatief diep zijn (70cm). Als zitting een houten plankje wat naar gelang geschoven kan worden. Niet vecht comfortabel maar wel heel erg slim bedacht.

We varen bijna een uur en zien achter ons de zon boven Bali opkomen. Steeds meer bootjes lijken zich los te maken it de kust….ik wil me niet eens voorstellen hoe het hier in het hoogseizoen moet zijn. W dobberen samen met de andere boortjes rond en opeens zien we een school dolfijnen in de verte boven komen om even lucht te happen. Ik vraag me af waarom ze elke dag rond deze tijd naar dit gebied komen….zal er veel vis zijn?

Een uur lang varen we heen en weer, soms zijn de dolfijnen dichtbij, soms ver weg. Af en toe maakt er een een rare sprong boven het water. Het lijkt wel een kat en muis spel, ze komen ergens boven, alle boten erop sf en dan zijn ze weer weg… Ik vind het wel een leuke gedachte dat ze ons hard uitlachen. Ze worden niet gevoerd, niet gevangen gehouden en het voelt dan ook goed om ze zo met ons te zien spelen.

we varen langzaam terug…. Ik heb ook nog snorkelen geboekt en we stoppen ergens waar ik het water in spring. De rest heeft niet geboekt en dus dobber ik in mijn eentje rond. Het is best mooi en ik zie een grote boxfish in kleuren die ik nog niet eerder gezien heb. Ze hebben ook koraal ‘ geplant’. Dan hebben ze een stukje in een houder op de bodem geplaatst in de hoop dat dat verder groeit. Het ziet eruit alsof iemand een bloempot lukraak heeft neergezet.

we loen een klein stukje langs het strand om te kijken wat er verder allemaal is, ik zie een heel lief hangbuikzwijntje welke gewoon gaat liggen om geaaid te worden. Zo schattig en lief. Varkentje…. Het knort en wroet tegen mijn been aan… Later als ik groot ben… Wil ik er ook een

Nadat we terugzien gekomen wordt het tijd voor boor ontbijt. In het hotel is het best duur en ook al proberen ze ons over te halen tem 15% korting gaan we toch bij de buren eten. Tijdens het ontbijt bedenken we wat we vandaag gaan doen… ERG weinig schat ik in. Alex wil nog twee caches in de buurt halen en ik wil eigenlijk eens een dag niets doen, maar ja, alleen hangen vind ik ook stom.

voordat we op pad kunnen moet ik tanken, en uiteraard blijkt de stroom uit te zijn gevallen waardoor het tankstation niet werkt. Gelukkig kun je tegen een iets hogeren prijs ,ook overal langs de weg wodka flessen met bezine kopen 😉

we spreken af uiterlijk om 14:00 terug te zijn zodat Alex het verband eraf kan halen en zijn wonden kan laten drogen. Eerst halen we de twee caches, best wel leuk zo een zoektocht, het blijkt best een uitdaging om de exacte locatie te vinden. Daarna mag ik zeggen wat we gaan doen en ik stel voor een stukje verder langs de zee even een drankje te doen en dan terug te gaan.

We vinden een leuk plekje en er komen oude vrouwtjes aan die ons van alles proberen te verkopen, ze spreken Duits, Nederlands… IK Blijf me verbazen. Uiteindelijk zwicht ik en koop een heel mooi doek, Alex neemt er drie mee. Ondertussen heb ik alweer een goede band opgebouwd met de lokale fauna. Twee schattige katjes draaien om mijn benen en snorren…. AH toe… MAG ik ze meenemen?

vandaag is overigens de dag waarin metaal en machines geëerd moeten worden. Iedereen heeft zijn brommers en auto’s gewassen en deze worden versierd en er wordenoffers gebracht. Ook een interessante manier om geluk af te dwingen.

we bestellen toch nog iets lekker te eten en rijden dan terug naar het hotel. Tijd om Alex te martelen… Alle verband gaat eraf en aan mij de vraag of ik zijn wonden wil reinigen, ik trek handschoentjes aan en hij is erg verbaasd dat ik het niet vies vind. Ach ja, het moet gebeuren. DE rest van de middag is dan tijd om te ontspannen… Zo zit ik al twee uur op een stoel en vermaak me met mijn boek, een beetje praten, kaarten spelen met een lief klein Indonesisch jongetje en het drinken vers ananas sap.

geen slechte dag. Morgen is het idee om wee heel vroeg op te staan en de koelte te gebruiken als we de binnenlanden inrijden. Dan wat dingen bezoeken, wat caches halen en via een warmwaterbron die iets minder toeristisch is weer terug. Een leuk plan dus.

Na 2 uur frustratie geef ik het op. De rest van de foto’s wil niet meewerken en zijn te zien op Facebook. Het blijft tenslotte vakantie.

My own place on the web

Life is amazing and I love to share it!

Auteur: Judica Wondergem Page 11 of 14

Splash en shop

Tuf tuf…

Zoektocht naar schatten en duiken

Berg op berg af…

Flipperdeflap knor knor miauw

You found me

Gallery

Categorieën