De dag begint goed… Mijn schouders en nek zijn minder pijnlijk en de hoofdpijn is weg. Als we uit bed komen zijn Tsvi, Nohar en de kinderen klaar om aan hun werkweek te beginnen. Nadat ze weg zijn kleden Vief en ik ons aan, doen de afwas en net als we willen ontbijten komt Nohar terug met verse broodjes. Wederom wordt de tafel gedekt en ik begin te vermoeden dat ze feeders zijn en net als in Hans en Grietje aan onze vingers willen voelen of we zijn aangekomen… Kortom, we worden verwend en vetgemest.
Auteur: Judica Wondergem Page 10 of 14
Nadat we ons hebben opgefrist lopen we nog een rondje door de buurt. Het is sabbat en dus is alles dicht, maar leuk omt e zien hoe het dagelijkse leven er hier uitziet. SChattige winkels, otrhodoxe joden, versieringen vanwege Poerim en we zien bijzondere dingen. Er zijn veel partnersteden, ik zie bijna mijn naam staan en boven de grond zie je ook dat er een schuilkelder zit. We lopen terug naar de auto…. en ik ga voor het eerst achter het stuur zitten. Nohar heeft de auto van haar broer geleend zodat we ook konden rondrijden. want met 2 kinderen en 4 volwassenen in 1 auto gaat niet. Uiteraard heeft Nohar ons rondgereden, maar nu heeft haar broer de auto nodig en rijd ik achter haar aan naar Herzliya. Het is een rije van 10 minuten maar toch weer even spannend. De auto is een automaat en ik moet onthouden dat ik niet hoef te shakelen, Nohar niet uit het oog verlies en ook op mede weggebruikers let.
NA de lange lange dag gisteren ben ik heerlijk in slaap gevallen op een stevi en zacht matras. Vanmorgen word ik wakker en vraag me even af waar ik ben….Moet ik er snel uit om naar werk te gaan? Welke dag is het? Als ik mijn oogkleppen afdoe en zie dat de kamer baadt in zomers licht ontspan ik… Als ik mijn oordoppen uitdoe hoor ik uit de woonkamer de Hebreeuwse versie van ‘ Let it go’ . Ja, Elza is ook hier imens populair. Ik draai me nog even om, Vief ligt nog naast me en ik zie eigenlijk alleen maar veel blond haar.
Het is pas rond achten en we zijn rond middernacht gaan slapen… voor het eerst in weken dat ik 8 uur slaap krijg en ik voel me dan ook niet uitgerust…. maar meer alsof er een bulldozer over me heen is gereden. Als ik uit de kamer kom is er al veel bedrijvigheid… Kiki komt naar me toe en geeft me een mega dikke knuffel. Volgens mij heb ik nog een vreindinnetje voor de rest van mijn leven gemaakt hier :). Door de gordijnen heen voel ik echter de zon stralen… het is een prachtige dag vandaag.
Tsvi en Nohar zijn druk bezig in de keuken. Nohar heeft gisteren nog iets in de oven gezet (it’s dough, whaat could not be good about it) en stelt voor dat we opstaan, naar het strand gaan en daar ontbijten. Ik maak Vief wakker ne spring even onder de douche… bikini aan… Dat voelt toch wel raar. Normaal zou ik nu alleen aan wintersport denken maar dit bevalt me zeker ook wel. Vief is niet echt een ochtendmens en een kop koffie is hard nodig.
Een half uurtje later zitten we in de auto met 2 tassen eten. De kinderen rijden met Twvi mee en wij gaan ‘ Saba’ (opa) nog even ophalen. Bij het strand aangekomen geven ze aan dat ze het fris vinden… Er is inderdaad een windje maar 24 graden en ik vind het best. Het ontbijt is heerlijk! Ik kan echt niet geloven dat we hier nog geen dag zijn. Saba houdt de kinderen bezig en wij genieten van een heerlijk gezond ontbijt… Wat worden we verwend.
Daarna komt mijn Duitse kant goed naar boven en help ik Tsvi met het graven van een gat totdat we water in onze put krijgen… Hard werken, duidelijk. Op het strand is een wirwar van mensen, veelal sportief gekleed en het wordt langzaam drukker. De kinderen dartelen om ons heen, opa speelt met ze en haalt ijsjes.. We maken onderdeel uit van een warm en gemoedelijk gezinsleven. Vief en ik soezen een beetje totdat Tsvi wat te drinken gaat halen. We hebben vandaag wat geleerd:
- het is nooit te vroeg voor bier (bier telt niet als alcohol)
- Je kunt aan de buikspieren van mannen zien wat zijn beroep is (we hebben prachtige artsen, atoomfysicus etc.)
- Bier is duur!
Ik ga samen met Tsvi wat te drinken halen, 3 bier en een wijntje (mind you, het is nog geen 11 uur)… en tik gewoon even 23 euro af…. ay, trakteren is wel echt iets anders hier. We lopen terug en ik vraag aan Tsvi of mensen denken dat ik een toerist ben of dat ik ook voor Joods door kan gaan… Hij schat in dat ze waarschijnlijk denken dat ik een Amerikaanse Joodse immigrant ben…. Ok, daar kan ik mee leven.
Nadat onze drankjes op zijn sluit ik even mijn ogen en droom weg. Hebreeuws is zzo’n andere taal da tik er echt niets van begrijp en het klintk ergens ook zangerig. Fijn als je ergens bij zit maar het gesprek niet kunt volgen (en dat ook niet hoeft). Ik soezel echt weg… en opeens hoor ik dat mijn naam in gesprek wordt gebruikt. Blijkbaar is het tijd om me nog een keer in te smeren en Nohar sprayt mijn rug in. Na een kwartiertje blijkt dat Tsvi, opa en de twee (ondertussen ingestorte) kinderen weg gaan en wij nog blijven. Nadat alles voor hen is gepakt zitten Nohar, Vief en ik nog heerlijk in de zon. De wind is gaan liggen en we kijken naar het mannelijk schoon om ons heen. Elke aantrekkelijke man (denk gebruind, hardlopend zonder shirt) wordt direct tot dokter gebombardeerd… maar Nohar wijst ons erop dat je aan bepaalde buikspieren ook kunt zien dat sommige een ander beroep hebben… bijvoobeeld atoom fysicus. We vermaken ons prima met de eye candy (je mag best buiten trek krijgen toch, zolang je maar thuis eet 🙂 ).
Is er nog iets in de omgeving te doen? Vragen we Nohar. Als een perfecte gids noemt ze drie dingen en unaniem kiezen Vief en ik vor het eerste. het bezoeken van de ruines van een kasteel uit de tijd van de kruisvaarder. We stappen in de auto (willen jullie niet eerst nog iets eten?)… en rijden naar het oude fort. Het weer is prachtig, de uitzichten geweldig en dit is een goede culturele aanvulling op het strand. We zien prachtige mannen waar we onze handen niet vanaf kunnen houden 🙂
Na dit uitstapje gaan we terug naar huis, douchen (mijn kont heb ik niet ingesmeerd, kortom, mooi rose vlees 🙂 ) en net hebben we lekker de jonge kaas aangebroken en heb ik mijn dagelijkse portie Nutella weer binnengekregen. We worden verwend hier! Ik heb geen idee wat de plannen voor vanavond zijn, maar wat mij betreft een succesvolle relaxte eerste dag!
Om kwart voor 5 gaat de wekker, gaap… Drie uur slaap is niet genoeg en een uurtje later ontmoeten Vief en ik elkaar beneden in de kou. Wim brengt ons naar Schiphol en in de auto worden we langzaam wakker… Het is nog donker als we aankomen en de auto parkeren. Uiteraard zit ik vol energie… Zin om een nieuw avontuur te beleven.
Bij e checken balie worden we geconfronteerd met de eerste veiligheidsinspekties… We besluiten nog een kop koffie te nemen en een sigaret. Terwijl het langzaa begint te schemeren merken wij dat onze hoofden langzaam wakker worden.
Na een kort afscheid sluiten Vief en ik aan in de rij. Ik kijk nog een keer om, maar Wim is al weg. De tassen zijn zwaar en vol met cadeau’s voor onze vrienden. We worden gescheiden en moeten veiligheidsvragen beantwoorden… Wat oor werk doe j, waar kom je vandaan, wat heb je in Indonesië gedaan, wie heb je verteld over deze reis en heb je je tas zelf ingepakt…. Bij Vief nog meer vragen, haar geboorte in Saudie Arabië helpt ook niet echt mee….
Na een paar minuten, heen en weer geloop, overleg en dan toch een vriendelijke glimlach mogen we door. We checken in en worden dringend verzocht ons nog apart te melden voor een echte veiligheidscheck bij een aparte Gate. De koffers zijn gelukkig niet te zwaar en met onze handbagage lopen we door.
De oranje is vernieuwd en geautomatiseerd, even jepaspoort scannen en dan is het tijd voor wat winkelen. Zoals altijd koop ik een geurtje en we lopen rustig richting de veiligheidscheck… Onze telefoons en schoenen worden gecheckt voor sporen van explosieven en onze tassen worden uitgepakt, en daar mogen we niet zelf bij zijn.
In de verte zie ik e neon hoeven mijn rugzak… Ik hoop dat de hoeveelheid alcohol en kaas in mijn tas geen problemen opleveren… Gelukkig is alles goed en mogen e naar de vertrekgate. Daar afgekomen zien we dat wij dus wel een van de enigen zijn die deze extra veiligheidscheck hebben gekregen. Nog een laatste half uurtje wachten en dan gaan we aan boord.
We vliegen met El Al, not just an airlines, you’re in Israël. We merken het….we worden aangesproken in het Hebreeuws. Na toch iets meer vertraging vertrekken we. Voordat we one reis geboe hebben hebben we Nohar gevraagdof ze nog leuke vrijgezelle Israelicshe dokters kent…. In het vliegtuig komt opeens een prachtige prachtige man naast ons zitten,… Ik kan het niet laten, wat voor werk hij doet…. Hij verkoopt medische apparatuur…. Ik moet grinniken en leg het uit. We hebben een nieuwevrienden en gedurende de reis beantwoord hij al onze vragen en leert ons nog een paar woorden Hebreeuws.
Tijdens de vlucht slaap ik nog wat en Vief leest haar boek, ook kijken wwat vooruit oor onze reisgids gelezen… Whaaatt? Mogen we op de sabbat niet roken ? Ow…. Ehm… En je mag geen koffie met melk drinken nadat je vlees hebt gegeven? We vragen het onze nieuwe vriend Jossy en hij geeft aan dat het wel meevalt.
Na een verder goede reis zien we het eerste van Israël . Yossi wijst an, kijk, dat is een Arabisch dorp en daar is e veilighidsmuur die is gebouwd. Oeh, ik schrik toch wel een beetje.. Eingelijk weet ik maar weinig over de geschiedenis en we duiken nog even het boekje in om iets meer te weten.
Nadat we onze koffers hebben gehad lopen de we entreehal in en worden verwelkomt door een heel lief klein meisje en Nohar. Zo fijn dat we worden opgehaald. We gaan richting de auto verhuur. Nohar heeft geholpen met het regelen omdat ik geen creditcard heb en Vief geen rijbewijs… Maar blijkbaar betekent dit dat we een absurd hoog bedrag moeten betalen als aanbetaling. Dit zou betekenen dat we geen enkel reserve hebben en de huur niet kunnen betalen. We besluiten het niet te den en te kijken of we het op een andere manier op kunnen lossen.
Nohar heeft geen rekening e gehoude dat wij wellicht mee moeten IND e auto en het is behoorlijk passen moeten… Vief achterin met een kinderstoeltje op schoon en een tas tegen haar aan, ik voorin met mijn grote tas tussen de benen en dan… Rijden we het Beloofde Land in….
We zijn binnen een half uur bij haar huis, een leuk appartement waar ze een kamertj voor ons hebben leeg geruimd. Super lief.. We pakken de cadeautjes uit en ze zijn overweldigt door de hoeveelheid kaas. De wodka gaat de vriezer in voor een later moment…Nadat we ons kort opfrissen komt Nohars broer ons ophalen om samen bij Nohars ouders te gaan eten. Als we aankomen worden we verwelkomt alsof we familie zijn, de tafel staat vol met eten en halfvolle schalen worden vervangen door nog meer goddelijk eten.
Na een heerlijk maal gaans e op hetwaterlooptmeindemond zitten… Zonder jas… We worden nog verwend met een fruitcocktail en zelfgemaakte cake met room. Ik ontplof ongeveer… Hoe blijven zij zo fit met dit eten? En dan…. Is de Sabbt begonnen. Maar we e merken er weinigvan.
De kinderen zijn moe, en wij ook dus rijden we terug naar. Ra’ Anana en pinnen nog. wat geld (wat bij Vief niet uit en voor wat frustratie zorgt) . En. nu? Nu zitten we op de bank, bespreken de politieke situatie en kijken. naar foto’s. Va plekken waar we echt naartoe moeten. Morgen gaan. We naar het strand en zondag gaan we nog een keer kijken of we een auto kunnen huren.
Zometeen ons bedje maar eens opzoeken…. en kijken wat ik met de foto’s kan
Ontbijt deel 2
At worden wij warm welkom geheten
doen…
Te typisch, gisteravond hebben we tot circa 2 uur buiten gezeten en gekaart. Ontzettend gezellig en ook het voornemen om vandaag het ontbijt te missen. Uiteraard ben ik om 8 uur wakker en hongerig. Het ontbijt smaakt goed en voor vandaag weer weinig hoogstaande plannen, nog een beetje winkelen en vanavond op het strand eten. We rijden wat rond en als ik een pedicure
-
- Toch nog wat Australische surfdudes 🙂
-
- Gezellig op het strand
-
- Laatste zonsondergang
-
- In goed gezelschap de avond beginnen
-
- Helaas wat wolken in de weg, maar wel fraai
neem neemt Alex een voetreflexm assage. Een lief jongetje 21…(maar zeker geen man) verzorgt mijn voeten en is ontzettend leuk. Alex wordt naast mij verwend of gemarteld… Ik kan het onderscheid niet maken. Ook laat ik nog een manircure doen die door iemand anders wordt uitgevoerd.. een beetje een ei deze jongen, minder grappig en schattig dan de andere. Er komt een man binnen die een massage wil en wordt begeleid naar een van de hokjes . Opeens zie ik boven het hokje ( 2+meter) het hoofd van mijn pedicure specialist komen. Ik proest het uit, want realiseer me dat hij over de rug van de eerder binnengekomen heer loopt. Hij moet ook grinniken. Kortom, we delen een momentje.
Daarna tijd om te winkelen, nog een jurkje en een ketting koop ik… Het geld begint nu ook echt op te raken. Onderweg terug eten we ergens op een marktje nog jets en verder vlei ik mij neer bij het zwembad (ik zei toch al dat het niet echt een interessante dag was).
Na een paar uur stel ik voor om te gaan eten. Naast Alex liggen twee Zwitsers en die willen ook wel mee . Na een douche gaan we met zijn vieren op pad. De zonsondergang is helaas miet zo spectaculair als gehopt maar het tentje op het strand ( met de parasols van de eerste avond) is wel weer erg gezellig en de Fatboy stoelen zitten goddelijk. Er komen nog twee Australiërs met een pop langs die vragen of ik met de kartonnen pop op de foto wil, natuurlijk niet… Maar wel met de mannen zelf wat tot erg veel hilariteit leidt. Ondertussen merk ik weer het nadeel van het strand…overal zit zand en het schuurt enorm! Bah…. Zal thuis ook nog wel een hoopje zand maken.
Pia en Lorence gaan samen elders eten en wij lopen naar een ander tentje met zelfde setting maar groter menu. De laatste keer Satay Ajam voor mij, heerlijk. Er is goede live muziek en de sfeer is gemoedelijk. Ik realiseer me dat ik morgen weer terug ga naar Nederland waar nog een hele hoop vragen zijn waar ik een antwoord ook moet bedenken, plotseling overvalt melancholie mij. Ik loop alleen richting het water en staar naar de onzichtbare horizon. Twee weken weg is erg fijn maar de realiteit blijft natuurlijk bestaan al kun je sommige dingen even vergeten ( daar is vakantie tenslotte voor).
Op de terugweg door de fel verlichte straten en langs talloze winkeltjes merk ik dat ik weer zo gewend ben geraakt aan Azië. Het toeristengebied spreekt me niet aan, maar openheid, activiteit een atmosfeer wel. Hopelijk volgend jaar weer terug in dit werelddeel.
Morgen weet ik niet of ik nog een blog schrijf… Ik vlieg rond 16:00 uur naar Kuala L umpur (arriveer rond 19:00uur) en dan om 23:55 richting Amsterdam waar ik zaterdagochtend vroeg aankom. Dn heel weekend om bij te komen en weer voor te bereiden op een drukke werkweek.
